Δύο φαίνεται να είναι τα μεγάλα στρατόπεδα που αντιπαρατάσσονται υπόγεια αυτές τις μέρες και πρόκειται να το κάνουν πιο φανερά στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση της 15ης Μαΐου. Εμείς, όπως είχαμε πει και τις προηγούμενες μέρες, θα αρχίσουμε πλέον να μιλούμε με ονόματα.
Ο Σάββας Κάκος
Από τη μια – όπως γράψαμε και χθες – είναι η πλευρά Σάββα Κάκου. Ο νυν πρόεδρος της Ανόρθωσης αισθάνεται απομονωμένος από τους παραδοσιακούς παράγοντες της Μεγάλης Κυρίας και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του βγάζουν προς τα έξω μια πικρία. Θεωρούν ότι έχει μείνει μόνος να παλεύει με τα θηρία, που δεν είναι άλλα από τα δυσβάστακτα χρέη του Σωματείου. Οι υποχρεώσεις ξεπηδούν σαν τη Λερναία Ύδρα: Αποπληρώνεται ένα χρέος, προκύπτουν δυο! Τα κριτήρια Μαρτίου – που αποπληρώθηκαν στα μέσα Απριλίου – ξεπερνούσαν το μισό εκατομμύριο ευρώ, ενώ αυτά του Ιούνη θα είναι σύμφωνα με την επίσημη τοποθέτηση του υπεύθυνου επικοινωνίας, υπερδιπλάσια! Πως θα εξοφληθούν; Θα καταφύγουμε πάλι σε λύσεις “Πουλλαΐδη”; Αυτές οι λύσεις δεν μας βγαίνουν. Μεταθέτουν το πρόβλημα πιο κάτω, δίχως να αλλάζουμε την πορεία προς την καταστροφή.
Ο κύκλος του προέδρου βγάζει και μια δυσαρέσκεια και για αρκετά από τα μέλη του νυν ΔΣ. Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, δεν είναι λίγα τα μέλη που παραιτήθηκαν για διάφορους λόγους, ανάμεσά τους και ένας εκ των αντιπροέδρων, ο Μάριος Λευκαρίτης, κάτι που αναμένεται να επισημοποιηθεί στις 15 του Μάη. Δεν μπορεί όμως όλες αυτές οι παραιτήσεις να είναι τυχαίες. Είτε ο πρόεδρος κάνει λάθος επιλογή συνεργατών που τον εγκαταλείπουν στη συνέχεια, είτε εργάζεται με λανθασμένο τρόπο, με αποτέλεσμα να τα παρατούν και να φεύγουν. Μέχρι και στο θέμα Ρόνι Λεύι υπήρξε τριβή, αφού ο πρόεδρος τον ήθελε ενώ το Συμβούλιο πίεζε για την αποπομπή του και τελικά το πέτυχε.
Ο Αντώνης Δημητρίου
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα στρατόπεδο που ασκεί κριτική. Κριτική, που δεν περιορίζεται στο ποδοσφαιρικό κομμάτι – όπου ο τίτλος έκανε φτερά από το +6 με ξεκάθαρες τις διοικητικές ευθύνες – αλλά καταπιάνεται και με την διαχείριση της οικονομικής πτυχής και τη μαύρη τρύπα που ολοένα και μεγαλώνει επικίνδυνα στα ταμεία μας. Πρόκειται για ανθρώπους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρόσκεινται ή έστω θεωρούν ως κατάλληλο τον πρώην πρόεδρο Αντώνη Δημητρίου. Ο ίδιος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αναμιχθεί εκ νέου στα διοικητικά, κάτι που δήλωσε και σε μας όταν επικοινωνήσαμε μαζί του. Θεμιτή βέβαια η κριτική – την ασκούμε κι εμείς άλλωστε – αλλά όταν γίνεται σε επίπεδο παραγόντων, θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη αντιπρόταση.
Ο Μπαμπούλας
Το – πραγματικό ή μη – ενδιαφέρον Δημητρίου για την προεδρία, βγαίνει και από τον κύκλο του Σάββα Κάκου. Ενδεχομένως όχι τυχαία. Να σκέφτονται δηλαδή κάποιοι, πως παρουσιάζοντας στον κόσμο ως εναλλακτική – σε περίπτωση που ο νυν πρόεδρος αποχωρήσει – τον Αντώνη Δημητρίου, θα κάμψουν τις φωνές κριτικής. Αποτελεί ωστόσο ρίσκο καθώς, αν και ο Σάββας Κάκος κατά το παρελθόν ήταν δημοφιλέστερος στα μέλη και τον κόσμο από τον Αντώνη Δημητρίου, σήμερα δεν ξέρουμε την πραγματική εικόνα. Μπορεί με λίγα λόγια να γυρίσει μπούμερανγκ…
“Τραβάτε με κι ας κλαίω”
Ο Σάββας Κάκος δεν ανοίγει τα χαρτιά του για το αν θέλει να συνεχίσει στην προεδρία, ωστόσο σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλακτική, τι θα κάνει; Θα τα παρατήσει και θα φύγει; Μάλλον θα “θυσιαστεί” και θα παραμείνει.
Από την άλλη, ο Αντώνης Δημητρίου δεν θέλει να αναλάβει ξανά τα ηνία του Σωματείου, αν ωστόσο αυτό φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας τι θα κάνει; Θα παρουσιαστεί ως από μηχανής θεός!
Ηρωική έξοδος
Το ενδεχόμενο οι μέρες που έρχονται να είναι τέτοιες που το μέλλον του Σωματείου να τίθεται εν κινδύνω – τουλάχιστον με τη μορφή που το ξέρουμε – δεν είναι απομακρυσμένο. Αλίμονο σε όποιον βρίσκεται στην προεδρία του Σωματείου, εάν αναγκαστεί να βάλει ακόμα και λουκέτο! Ίσως λοιπόν, η κριτική να μην είναι και τόσο “αθώα” αλλά να… πριμοδοτείται. Με απώτερο στόχο το νυν ΔΣ να πραγματοποιήσει ηρωική έξοδο και οι επόμενοι… ας κουρεύονται. Ο λόγος που περνά απ’ το μυαλό μας αυτό; Κάποιες περίεργες αλλαγές στρατοπέδων σε γνωστά παπαγαλάκια, που ενώ παλαιότερα ήταν ένθερμοι υποστηρικτές του Σάββα Κάκου, σήμερα – ακόμα κι εδώ στην ιστοσελίδα μας – φτιάχνουν ψευδώνυμα (παλιά τους τέχνη κόσκινο) με τα οποία τον κατηγορούν χυδαία στα σχόλια. (Καλησπέρα Foinikas Famagusta).
Ο τρίτος πόλος
Όπως αντιλαμβάνεστε, όλοι οι πιο πάνω, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έφτασαν το Σωματείο ως εδώ. Τα χρέη που μας κυνηγούν σήμερα, δημιουργήθηκαν ΟΛΑ από το 2009 κι έπειτα. Το Σωματείο δεν το διοικούσαν εξωγήινοι, αλλά οι προαναφερθέντες. Ο νυν πρόεδρος για παράδειγμα, ήταν αναπληρωτής πρόεδρος σε όλες τις διοικήσεις – πλην του Κυριάκου Κούσιου, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω άφησε τη λιγότερο καμένη γη.
Ορισμένα εκ των μελών, που δεν συμμετείχαν σε κανένα από τα πιο πάνω συμβούλια ή αν το έκαναν απεχώρησαν πολύ νωρίς απογοητευμένοι, εκφράζουν ενδιαφέρον να αναζητήσουν λύσεις μακρυά από τα αδιέξοδα που περιγράψαμε προηγουμένως. Πράγμα δύσκολο, καθώς “κολλάει” στο οικονομικό. Όμως, αν όντως η πρόθεση είναι του χρόνου να πάμε σε ένα μισθολόγιο του €1.5 εκατομμυρίου, ε τότε και οι έχοντες μικρότερη οικονομική επιφάνεια μπορούν να σχηματισουν διοίκηση! Και μάλιστα να είναι απαλλαγμένοι από τις “ρετσινιές” του παρελθόντως. Θα δούμε βέβαια αν μια τέτοια προσπάθεια είναι ρεαλιστική τις επόμενες μέρες, καθώς για την ώρα δεν υπάρχει το παραμικρό χειροπιαστό. Ο χειρότερος εφιάλτης τους, είναι η πραγματική εικόνα των χρεών. Δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση να αναλάβουν και του χρόνου να έρχονται σαν κεραμίδες τα τιμολόγια από τους πιστωτές μας και οι προσφυγές από πρώην ποδοσφαιριστές στην ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ.
Όπως αντιλαμβάνεστε, εγωισμοί, σκοπιμότητες και προσωπικές ατζέντες τίθενται πολύ πιο πάνω από το καλό του Σωματείου. Δεν είμαστε ρομαντικοί να πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν αποκλειστικά να βοηθήσουν την Ανόρθωση χωρίς κανένα απολύτως συμφέρον, έστω ακόμα και την προβολή. Ζητούμε όμως το ελάχιστο: να αγαπούν το Σωματείο και τον αθλητισμό ώστε να μην έχουν πρόθεση να το ζημιώσουν αν μη τι άλλο και να έχουν ταυτόχρονα τις ελάχιστες γνώσεις – κι όχι μόνο προθέσεις – ώστε να μπορούν έμπρακτα να βοηθήσουν την ομάδα, αντί να την πνίξουν.