Όταν μια ομάδα πνιγμένη στα χρέη εξαγγέλλει περίοδο λιτότητας και ξηρασίας τίτλων, τότε αυξημένη είναι η πιθανότητα το χρέος να μεγαλώσει. Διότι πολύ απλά κανένας δεν επενδύει και δεν χορηγεί μια ομάδα του βεληνεκούς της Ανόρθωσης, όταν δεν έχει ως στόχο τους τίτλους και τις επιτυχίες. Όταν δε το χρέος μεγαλώσει, σε μια χώρα που μόλις μπήκε στο μνημόνιο και αναπνέει πλέον με πνεύμονες το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, τότε δεν είναι απίθανο να πάμε σε χρεοκοπία. Με βάση τους οικονομικούς ελέγχους των τελευταίων ετών, εάν ήμαστε εταιρία, οπωσδήποτε θα είχαμε ήδη μέσα εκκαθαριστή!
Εάν, ω μη γένοιτο, φτάσουμε σε αυτό το κατάντημα, θα πρέπει να διασφαλίσουμε εκ των προτέρων τα περιουσιακά μας στοιχεία. Αυτά δεν είναι άλλα απ’ το «Αντώνης Παπαδόπουλος». Διότι ομάδα μπορούμε να ξαναφτιάξουμε, γήπεδο μάλλον θα δυσκολευτούμε. Επειδή ήδη στην προηγούμενη συνέλευση ακούστηκαν – όχι από τους διοικούντες, να εξηγούμαστε – διάφορα ευφάνταστα σενάρια για επενδυτές που μπορούν να αγοράσουν το γήπεδο, να μας το ενοικιάζουν και να μας το πωλήσουν πίσω, ανησυχούμε. Κι επειδή είδαμε σε άλλες χώρες – λέγε με Ελλάδα – να συμβαίνουν παρόμοια φαινόμενα με γήπεδα που «χάθηκαν» εν μία νυκτί, φοβόμαστε. Κι επειδή υπάρχει στην ημερήσια διάταξη της νέας συνέλευσης θέμα παραχώρησης μετοχών της Κτηματικής, τρέμουμε!
Καλό θα ήταν λοιπόν, όσοι θα βρίσκονται στην άκρως σημαντική συνέλευση της 31ης του Μάη, να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι και το μυαλό τους, ώστε να διασφαλιστεί πρώτα το γήπεδο και μετά οτιδήποτε άλλο.
