Χρόνια πολλά σε όλους. Πρώτη τ’ Απρίλη σήμερα, επέτειος του ενωτικού, εθνικαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Ευκαιρία για μια ενδοσκόπηση, να αντιληφθούμε πως κατορθώσαμε από τη γενιά των παλικαριών που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για να μας ελευθερώσουν, να φτάσουμε στο σήμερα: Αυτοί που μας αντιπροσωπεύουν στην πολιτεία, να μας οδηγήσουν όχι τόσο στην οικονομική καταστροφή, όσο στην κοινωνική αποσάθρωση, την πνευματική αποξένωση και την ηθική πτώση…
Αυτά απλά ως τροφή για σκέψη. Ας περάσουμε όμως στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να αναμασήσουμε τα χιλιοειπωμένα. Η ποδοσφαιρική ομάδα αυτοκτόνησε και θα ήταν λάθος να περιορίζουμε τα πυρά και τις ευθύνες αποκλειστικά στο Ρόνι Λεύι. Αναμφισβήτητα φέρει μεγάλο μερίδιο του φταιξίματος για την αποτυχία, τόσο όσο και τα εύσημα που του απένειμαν όλοι όταν η ομάδα ήταν στο σωστό δρόμο. Ενδεχομένως ο εκτροχιασμός να μην ήταν – αποκλειστικά – δικό του λάθος, δυστυχώς όμως δεν κατόρθωσε να ελέγξει την κατάσταση.
Για τέσσερα τώρα χρόνια, η ομάδα προσπαθεί να ξορκίσει δαιμόνια και φαντάσματα. Υπάρχει βέβαια μαθηματικά η δυνατότητα να το πετύχει και οφείλουμε να κυνηγήσουμε και την τελευταία ελπίδα, αλλά ρεαλιστικά η πιθανότητα κατάκτησης του τίτλου τείνει στο μηδέν. Εύλογα διερωτάται κάποιος, αν με αυτό που – τουλάχιστον από μας – χαρακτηρίζεται ως το πληρέστερο δυναμικό που είχαμε ποτέ, δεν μπορούμε να πάρουμε τίτλο, πότε θα το καταφέρουμε; Αναλογιστείτε μόνο, ότι πέραν από τη σημερινή δεκαοκτάδα, έμειναν εκτός αποστολής παίχτες όπως οι Κόλιν και Αβραάμ, ενώ ο Σιέλης είναι τραυματίας. Τι περισσότερο να ζητήσει ένας προπονητής;
Δεν θα κάνουμε ανάλυση προπονητικών, διοικητικών ή άλλων λαθών. Ας το κάνουν οι αρμόδιοι. Σκεφτόμαστε όμως την επόμενη μέρα που ξημερώνει για το κυπριακό ποδόσφαιρο. Μια χώρα η οποία μπαίνει σε παρατεταμένη ύφεση, αρκετές επιχειρήσεις πάνε για λουκέτο και ο κόσμος σκέφτεται πρώτα την επιβίωση, αναμφίβολα δεν αποτελεί ελκυστικό προορισμό για ποδοσφαιριστές. Ακόμα κι αν αποτελούσε δε, δεν θα υπάρχουν τα χρήματα για να τους ικανοποιήσει. Πολύ πιθανόν, να επιστρέψουμε στην εποχή των δύο και τριών ξένων, να γυρίσουμε το βλέμμα επιτέλους στις ακαδημίες, να ψάχνουμε για φτηνά λαβράκια στο εξωτερικό κι όχι για παίχτες-σωτήρες που σπανίως κάνουν τη διαφορά. Ίσως ένας έμπειρος ποδοσφαιριστής που ψάχνει μια χώρα με θερμό κλίμα να τελειώσει την καριέρα του και δεν νοιάζεται τόσο για τα χρήματα…
Την ίδια στιγμή, θα καθαρίσει και το ποδόσφαιρο. Ο παραγοντισμός, η ενασχόληση ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται για το άθλημα παρά μόνο για προσωπική προβολή ή εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων, θα μας αδειάσουν τη γωνιά. Τα καρκινώματα του ποδοσφαίρου διεθνώς, όπως το στοίχημα και το ξέπλυμα χρήματος, οι νεόπλουτοι επιχειρηματίες και οι επίδοξοι πολιτευτές, θα κινηθούν – ελπίζουμε – προς πιο “προσοδοφόρες” γι’ αυτούς ασχολίες. Στα σωματεία, θα μείνουν οι αγνοί άνθρωποι που αγαπούν το ποδόσφαιρο, δακρύζουν στις νίκες και σκάνε στις ήττες, ζουν και αναπνέουν για τα Σαββατοκύριακα.
Οφείλουμε από τώρα να κοιτάξουμε την καινούρια εποχή. Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στο τέλος του φετινού μαραθωνίου. Πρέπει να κρατήσουμε παίχτες που έχουν συνδεθεί με την ομάδα και να κοιτάξουμε να πάρουμε ότι περισσότερο μπορούμε από άλλους που έχουν μεταπωλητική αξία. Αν ο κύκλος του Ρόνι Λεύι έκλεισε – που είναι και το πιθανότερο – τότε να κοιτάξουμε για προπονητή που μπορεί με την ελάχιστη δαπάνη, να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αν ο Λεύι μας διαψεύσει στο εναπομείναν διάστημα, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά κατά πόσον μπορεί να το επαναλάβει με μια ομάδα σαφώς αποδυναμωμένη στην καινούρια περίοδο και με τι αντίτιμο…
Ουδέν κακόν αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και να, μέσα σε όλη αυτή τη θολούρα και τη μαυρίλα των ημερών, που ίσως υπάρχουν κάποια καλά. Ενδεχομένως να είναι ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε κάποιες αξίες, όχι απλά στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. Όλα αυτά που το χρήμα είχε αντικαταστήσει, τώρα που αυτό χάνεται, ας ελπίσουμε να κάνουν τη θριαμβευτική τους εμφάνιση και πάλι. Πρώτη απ’ όλες, ευχόμαστε να είναι η αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο…
