Φωτιά παίρνει η τετράδα μετά τα σημερινά (17/4) αποτελέσματα στους ημιτελικούς του κυπέλλου, που αφήνουν αυτόν που θα τερματίσει τέταρτος στο πρωτάθλημα εκτός Ευρώπης. Στην παρούσα οικονομική συγκυρία, καμιά από τις τέσσερις – ή αν προτιμάτε τρεις – ομάδες του πρώτου ομίλου δεν μπορεί να κοιμάται πλέον ήσυχη.
Όντας στη δεύτερη θέση και έχοντας ήδη αγωνιστεί εκτός έδρας με τον πρωτοπόρο, θεωρητικά έχουμε το πλεονέκτημα. Από την άλλη πλευρά, έχοντας… ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που κερδίσαμε οποιονδήποτε αντίπαλο, μάλλον σκούρα είναι τα πράγματα. Ο προπονητής άλλαξε, ό,τι ήταν να γίνει στον τομέα ψυχολογία έγινε, το μηδέν στο πηλίκο όμως παρέμεινε…
Οι παίχτες μας έδειξαν στο παιχνίδι με την ΑΕΚ – πρώτο στους αγώνες κατάταξης και πρώτο υπό νέα τεχνική ηγεσία – να το θέλουν. Προσπάθησαν, πίεσαν, αγωνίστηκαν, διεκδίκησαν, αλλά στο τέλος εισπράξαμε τριάρα! Και πως να μην την εισπράξουμε, όταν στο γήπεδο γίνονταν όλα λάθος. Είτε ατομικά, είτε ομαδικά, κάναμε στον αντίπαλο το ένα μετά το άλλο τα δώρα στην άμυνα, ενώ μάταια προσπαθούσαμε με σέντρες και μπαλιές από το υπερπέραν να κάνουμε τη ζημιά.
Το σκηνικό άλλαξε στο ΓΣΠ. Ο προπονητής μας, μάλλον αντιλαμβανόμενος τις αδυναμίες της ομάδας, προσπάθησε να σουλουπώσει όσο μπορεί τα πράγματα. Περισσότερο κατεβήκαμε για την ισοπαλία – ή έστω, για το μηδέν παθητικό – παρά για το ματς της χρονιάς στο οποίο θα… συντρίβαμε τον αντίπαλο. Ένα αντίπαλο μετριότατο, άγευστο και επίσης άψυχο. Πλην όμως, πρωτοπόρο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, διαφημίζαμε ότι έχουμε την καλύτερη ομάδα. Αυτό, δεν ήταν ακριβώς αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι ότι είχαμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Ίσως και καλύτερους από τις άλλες ομάδες και σίγουρα καλύτερους και περισσότερους από τις προηγούμενες περιόδους. Πλην όμως, ομάδα δεν γίναμε ποτέ. Κάναμε τα πράγματα σωστά και εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία των υπολοίπων, κτίσαμε μια σεβαστή διαφορά, η οποία μας έδωσε τη ψευδαίσθηση του πρωταθλητισμού. Και αυτό θα ήταν γεγονός, αν δεν κατορθώναμε να γκρεμοτσακιστούμε από την κορυφή και να την κάνουμε δώρο. Γιατί; Διότι δεν κάναμε τα σωστά πράγματα!
Πλέον, αυτό που πρέπει να γίνει, είναι σωστή διαχείριση ώστε η χρονιά να μην πάει εντελώς χαμένη. Αν δεν πάρουμε τον τίτλο, θα είναι καταστροφή. Αν μείνουμε εκτός Ευρώπης, θα είναι τραγωδία! Τόσο για λόγους γοήτρου, όσο και οικονομικούς. Φανταστείτε μετά από μια τέτοια χρονιά να καταλήξουμε τέταρτοι και καταϊδρωμένοι, τι ψυχολογία θα έχουμε στο μέλλον! Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι αν τελικά τερματίσουμε δεύτεροι, είναι λόγος για… χαρές και πανηγύρια. Η Ανόρθωσις είναι ομάδα πρωταθλητισμού και οτιδήποτε λιγότερο από τον τίτλο – ειδικά σε μια τέτοια χρονιά – είναι αποτυχία!
