Λύπη, στεναχώρια, ανησυχία για το μέλλον, αδικία για την κατάληξη της φετινής ομάδας. Κάποια από τα συναισθήματα που διακατέχουν τους οπαδούς μας τους τελευταίους μήνες. Μια πορεία που φάνταζε λαμπρή, που θα έσβηνε τη δίψα για τίτλο και που κατάντησε θρίλερ και σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Λάθη πολλά, από πολλούς έγιναν και γίνονται. Από το Διοικητικό Συμβούλιο, το τεχνικό τιμ και τους ποδοσφαιριστές, μέχρι και τον πιο αγνό φίλαθλο της ομάδας μας. Τα οικονομικά προβλήματα δεν σταματούν να ξεφυτρώνουν και να προκαλούν πονοκέφαλο στους διοικούντες και ταυτόχρονα πολλοί φίλαθλοι αναγκάζονται να αποστασιοποιηθούν από τα γήπεδα λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Δεν μπορώ και δεν θέλω να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς την ΑΝΟΡΘΩΣΗ. Περιμένω με ανυπομονησία όλη την βδομάδα για να έρθει το Σαββατοκύριακο και η στιγμή που θα πάω στο γήπεδο για να βρεθώ κοντά της. Έχω αγωνία κατά τη διάρκεια της βδομάδας για να μάθω τα ημερήσια νέα της ομάδας μου και να ανταλλάξω απόψεις/ανησυχίες με φίλους και συγγενείς. Η ζωή χωρίς ΑΝΟΡΘΩΣΗ είναι ανούσια, ανιαρή και βαρετή.
Δεν είναι απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά είναι ότι μας έχει απομείνει για τη θύμηση της αγαπημένης μας πόλης, την Αμμόχωστο και ότι κρατάει άσβηστο τον πόθο της επιστροφής. ΑΝΟΡΘΩΣH είναι ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης και άλλα τόσα γενναία παλικάρια που πολέμησαν ή και έπεσαν ηρωικά για την ελευθερία της πατρίδας μας.
Η ιστορία της τεράστια! Η ομάδα που έκανε την υπέρβαση και έδειξε το δρόμο στις υπόλοιπες κυπριακές ομάδες για τα ευρωπαϊκά σαλόνια. Η ομάδα που νίκησε τους Τούρκους και έκανε όλη την Κύπρο να δακρύζει από συγκίνηση και περηφάνια. Η ομάδα που ξεριζώθηκε από την έδρα της και παρ’ όλες τις δυσκολίες κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να προσθέσει πολλούς τίτλους στο ενεργητικό της.
Δεν υπάρχουν λέξεις για να εκφράσω την αγάπη που νιώθω γι’ αυτή την ομάδα και είμαι σίγουρη ότι μόνο κάποιος που συμπάσχει και έχει τα ίδια συμπτώματα μπορεί να με καταλάβει. Είναι αρρώστια σπάνια, ανίατη, που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Περηφάνια, δέος, συγκίνηση είναι μερικά από τα συναισθήματα που μου κατακλύζουν την ψυχή με το άκουσμα του ονόματος της.
Όσο και να στεναχωρηθήκαμε με τον χαμό του φετινού πρωταθλήματος, δεν υπάρχει περίπτωση να σε εγκαταλείψουμε. Βλέπεις, τα πρωταθλήματα στην Κύπρο κερδίζονται με το «έτσι και το θέλω». Θα μαζέψουμε τα συντρίμμια μας, θα βρούμε τα λάθη μας και θα γίνουμε πιο δυνατοί, στο υπόσχομαι. Και ο φοίνικας θα επιστρέψει πάλι εκεί που του αξίζει, στην κορυφή. Στην καρδιά μας βρίσκεται πάντα εκεί, ψηλά στην κορυφή!
«Το πνεύμα της Ανόρθωσης δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται. Και η ωραία μας Ανόρθωση ως ο Φοίνιξ, αενάως αναγεννάται»
Υ.Γ 1. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στον ποδοσφαιριστή μας Δημήτρη Οικονόμου και στην οικογένειά του, για τον άδικο χαμό του 24άχρονου αδελφού του Λούκα Οικονόμου. Αιωνία του η μνήμη και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Υ.Γ 2. Όλοι στο πλευρό της ομάδας μας την Κυριακή στο ΓΣΠ, κόντρα στην Ομόνοια για να βοηθήσουμε την ομάδα μας να κρατηθεί στη δεύτερη θέση.
