Μία χρονιά που άρχισε με τις καλύτερες προοπτικές, μετά την Ευρώπη ομιλούντες, καταλήγει σε μία από τις χειρότερες των τελευταίων πολλών ετών. Η χειρότερη, αν αναλογιστούμε που ήμασταν σε κάποια φάση στο πρωτάθλημα, και τι ακολούθησε και τι μπορεί ακόμη να ακολουθήσει.
Τι έφταιξε; Όλα θα έλεγα. Αρχίζοντας από τη διοίκηση, μέχρι τον τελευταίο στο οικοδόμημα της Ανόρθωσης. Περιληπτικά, η διοίκηση δεν προστάτεψε την ομάδα εκεί και όταν έπρεπε. Ναι μεν έφερε παίχτες στο Αντώνης Παπαδόπουλος μεγάλης ποιότητας που μπορούσαν να τελείωναν το θέμα πρωτάθλημα εδώ και εβδομάδες, αλλά παρασκηνιακά επιεικώς τους δίνουμε ένα μεγάλο μηδενικό. Γιατί για να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα, χρειάζεται και το παρασκήνιο πέραν του προσκηνίου.
Ενός προσκηνίου, που όταν άρχιζε το κακό με τους ποδοσφαιριστές και τον πρώην προπονητή, δεν τράβηξαν αυτιά όταν έπρεπε, παρά μόνο όταν ο νέος προπονητής της ομάδας είπε τα πράγματα με το όνομά τους, και αποφασίσαμε τότε να «τα πούμε στους ποδοσφαιριστές με άλλη γλώσσα». Μα τότε ήταν αργά, ποιαν άλλη γλώσσα θα καταλάβουν οι ποδοσφαιριστές δύο αγωνιστικές πριν το τέλος;
Στους ποδοσφαιριστές μας τώρα, που άνοιξαν σαμπάνιες από τον Ιανουάριο, και ξέχασαν ότι μένει ακόμη ένας γύρος πρωταθλήματος. Αντί να σκύψουν τα κεφάλια κάτω, και να τελειώσουν ότι άρχισαν, τα παράτησαν με την ιδέα ότι ο τίτλος κρίθηκε. Ναι, από εκείνη τη στιγμή, ο τίτλος κρίθηκε. Από πλευράς ΑΠΟΕΛ όμως. Σιγά μην σου συγχωρούσαν τέτοιο λάθος, τέτοια χαλαρότητα. Και εκεί που έπρεπε να έρθει η βοήθεια από τον πάγκο, οι εμμονές του πρώην προπονητή είχαν ως αποτέλεσμα η ομάδα να «κρούσει», να χαλάσει το κλίμα στα αποδυτήρια, και να σφυρά αδιάφορα σε όσα συνέβαιναν δίπλα του.
Τι γίνεται τώρα; Αν ήξερα, θα σας έλεγα. Το μέλλον του σωματείου μας κρέμεται από μία κλωστή. Μένουν δύο παιγνίδια για να σωθεί το Ευρωπαϊκό εισιτήριο, που για να σας πω την αλήθεια, μετά τις τελευταίες εμφανίσεις μας, δεν το βλέπω να σώζεται. Πρέπει να γίνουν πολλά αυτές τις ημέρες πριν το παιγνίδι του ΓΣΖ, οι τουρίστες να βγάλουν τα μαγιό τους και να βάλουν τις ποδοσφαιρικές τους στολές, και να σεβαστούν αυτά που πρεσβεύει το σωματείο. Αν δεν μας σεβαστούν εμάς, δεν μας πειράζει. Ας σεβαστούν όμως την τιμημένη στολή που φοράνε, με άλλους συναδέλφους τους να φτύνουν αίμα πριν λίγα χρόνια φορώντας την, και μετά ας πάνε στο καλό.
Γιατί το καλοκαίρι, πολλοί θα μας αποχαιρετήσουν. Για πολλούς δεν θα μας νοιάζει για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ότι και αν πρόσφεραν μέσα στην χρονιά. Γιατί εκεί που έπρεπε, δεν μας σεβάστηκαν ούτε εμάς ούτε το σωματείο.
Τέλος, αν κάποιοι αποδεδειγμένα δεν μπορούν, διοικούντες, ποδοσφαιριστές και όσοι άλλοι δεν μπορούν ή δεν κατέχουν του αντικειμένου, ας μας αδειάσουν τη γωνιά. Επαναλαμβανόμενα λάθη, σημαίνει ότι δεν μπορούν για αυτή τη δουλειά. Κάποιοι άλλοι θα βρεθούν. Δεν δέχομαι ότι για το ιστορικότερο σωματείο του Ελληνισμού, δεν υπάρχουν κάποια νέα πρόσωπα που να μην μπορούν να αντιληφθούν τι πρεσβεύει η Ανόρθωση, και να κάνουν τα πάντα για να το οδηγήσουν στην κορυφή, τη φυσική της θέση.
Αυτό ήταν το πρώτο μου άρθρο στο Anorthosis24, και θα επανέλθω τις επόμενες ημέρες. Μέχρι τότε, καλή υπομονή σε όλους μας…
