Με τη δυστοκία που παρουσιάζει η επιθετική γραμμή της ομάδας τις τελευταίες εβδομάδες, είναι αυτονόητο από τη στιγμή που η αμυντική σου γραμμή είναι για τα… πανηγύρια, ότι οι νίκες πολύ δύσκολα θα έρχονται. Η Ανόρθωση των πρώτων 20 αγωνιστικών είχε μία αξιοζήλευτη αμυντική γραμμή, και με την επίθεση να βγάζει φωτιά, η μία νίκη ακολουθούσε την άλλη. Ακόμη και σε παιγνίδια που η ομάδα μας πετύχαινε ένα τέρμα, η άμυνα εγγυόταν ότι αυτό το τέρμα ήταν αρκετό να δώσει τους τρεις βαθμούς.
Αυτό που ζούμε όμως το τελευταίο διάστημα, είναι τουλάχιστον… απογοητευτικό. Βλέπουμε μία αμυντική γραμμή η οποία τελευταία φορά που κατάφερε να κρατήσει το μηδέν παθητικό, και σε πρωτάθλημα αλλά και σε κύπελλο, ήταν απέναντι στον Απόλλωνα για την 18η αγωνιστική. Δηλαδή, δεχθήκαμε τέρμα σε 12 συνεχόμενα παιγνίδια, εννέα για το πρωτάθλημα και τρία για το κύπελλο.
Αν θέλουμε λοιπόν το Σάββατο να φύγουμε με το διπλό από το ΓΣΠ, πρέπει επιτέλους η αμυντική γραμμή να κρατήσει το μηδέν παθητικό. Για να γίνει αυτό, πρέπει η ομάδα να έχει ηρεμία και ψυχραμία στο παιγνίδι της, και οι επιθετικοί να έχουν γρήγορες επιστροφές ώστε να βοηθούν τους συμπαίκτες τους. Αν η άμυνα κάνει τη δουλειά της, τότε ευελπιστούμε ότι επιτέλους θα εξαφανιστεί η επιθετική δυστοκία, θα στείλουμε τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα, και θα φύγουμε με το διπλό από τη Λευκωσία.
