Η μηχανή του γαλανόλευκου τρένου που για 20 αγωνιστικές παρέσερνε τα πάντα στο διάβα του έχει πια… κρυώσει. Το τρένο “τίτλος” έστω και ασθμαίνοντας σφύριξε ήδη δυο φορές στο ΓΣΠ την περασμένη βδομάδα και του μένει μια ακόμα για να χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα. Αντίθετα, το τρένο “εκτός Ευρώπης” ανεβαίνει απειλητικά στον ανήφορο και ήδη ακούμε τα βαγόνια του να τρίζουν στις ράγες.
Έχοντας να γευτούμε τη χαρά της νίκης από το παιχνίδι με την Αγία Νάπα, ο Πάμπος Χριστοδούλου καλείται να επανεκκινήσει τη μηχανή επειγόντως. Καλά και άγια τα περί διαιτησίας, γκίνιας, ατυχίας, αδικίας και όσα άλλα λέμε – τα οποία και ισχύουν – αλλά θα πρέπει να κάνουμε και καμιά νίκη. Σε διαφορετική περίπτωση θα πετάξουμε οριστικά το δικό μας τρένο σε καμιά χαράδρα και… τρέχα γύρευε μετά.
Ο προπονητής μας λοιπόν, καλείται να λάβει τα… μέτρα του! Με τις όσες επιλογές έχει στη διάθεσή του, οφείλει να κερδίσει μέσα-έξω την Ομόνοια. Μπορεί αυτό να ακούγεται αστείο, ίσως και ουτοπικό για κάποιους, αλλά αυτή είναι η αποστολή μας. Με την αρχή να γίνεται αύριο το απόγευμα (17:00) στο Αντώνης Παπαδόπουλος, πρέπει να ανορθώσουμε την ψυχολογία κόσμου και ποδοσφαιριστών με ένα τρίποντο επί ενός αξιόλογου – έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα – αντιπάλου. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ακολουθήσουμε την προσφιλή τακτική των τελευταίων χρόνων με την Ομόνοια, που μας θέλει όποτε προέρχεται από αποτυχία, να την ανασταίνουμε. Ας πρωτοτυπήσουμε!
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, στην περίπτωση που δεν έρθει το τρίποντο ούτε αύριο, θα πράγματα δεν σκουραίνουν απλά, αλλά γίνονται κατάμαυρα. Ούτε να σκεφτόμαστε δεν θέλουμε τέτοιο σενάριο. Στην σκέψη όλων πρέπει να είναι η νίκη. Και για να έρθει, απαιτείται η φυσική μας παρουσία στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Μια παρουσία θερμή και εκδηλωτική, να ταρακουνήσει επιτέλους και να σπρώξει τους παίχτες στη νίκη.
Πού θα πάει; Μετά από τόσο κατήφορο που διανύσαμε, κάπου θα… επανεκκινήσει η ρημάδα η μηχανή!
