Η ομάδα μας, ξεκίνησε το πρωτάθλημα με χαμηλούς τόνους, αφού το στραπάτσο από την Ντίλα Γκόρι δεν άφηνε περιθώρια για πολλές κουβέντες και μεγαλόστομες διακηρύξεις. Με σκληρή δουλειά και δίχως – είναι η αλήθεια – να παίξουμε σπουδαία μπάλα, ολοκληρώσαμε τον πρώτο γύρο με φανταστικά στατιστικά.
Σε 13 παιχνίδια, με τις αναμετρήσεις κόντρα στους βασικούς συνδιεκδικητές του τίτλου (ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ) να είναι εκτός έδρας και να παίρνουμε μάλιστα τα διπλά, σημειώσαμε 11 νίκες και μόλις δυο ισοπαλίες! Φωτιές έβγαζε η επίθεση, με 30 γκολ ενεργητικό και μόλις 7 παθητικό. Σε πέντε παιχνίδια σκοράραμε μια φορά, ενώ μόλις σε ένα δεχτήκαμε πέραν του ενός γκολ, αλλά και πάλι πήραμε το τρίποντο (με ΑΕΚ στο ΓΣΖ).
Ήταν λοιπόν φανερό ότι η ομάδα είχε μια σφιχτή άμυνα που δεχόταν μισό γκολ ανά παιχνίδι και την ποιότητα επιθετικά να βάζει όσα γκολ χρειάζονταν, συγκεκριμένα 2,3 ανά παιχνίδι. Εκείνο που φαινόταν έντονα στο γήπεδο, ήταν τα νεκρά διαστήματα. Η μεσαία γραμμή δεν είχε κρατήματα μπάλας και αυτό μας δυσκόλευε αφού ο αντίπαλος έβαζε έντονη πίεση όταν έλεγχε την μπάλα. Κρατούσαμε όμως γερά μεσοαμυντικά και συνήθως σκοτώναμε τα παιχνίδια στην εκπνοή με δεύτερο ή τρίτο γκολ, ανάλογα. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, πως με εξαίρεση τον αγώνα με την Άχνα, σε κανένα δεν παίξαμε σπουδαία μπάλα. Αυτό, θα διορθωνόταν αν κατέχαμε απλά λίγο περισσότερο μπάλα στο κέντρο.
Στο δεύτερο γύρο, άρχισε μια δυστοκία, αφού ο Ρέζεκ έχασε τη συχνή του επαφή με τα δίκτυα. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι με την Πάφο – από το οποίο ο Τσέχος έλειπε – κάναμε πάρα πολλές ευκαιρίες, αλλά δεν είχαμε ψυχραιμία και καθαρό μυαλό στο τελείωμα. Μέχρι και το παιχνίδι με την Ομόνοια στο ΓΣΠ, σκοράραμε 13 φορές στο δεύτερο γύρο (2,2 γκολ/παιχνίδι, ελάχιστη απόκλιση από τον πρώτο γύρο), ενώ δεχτήκαμε γκολ μόλις δυο φορές (0,3 γκολ/παιχνίδι). Παρά τη λευκή ισοπαλία που παραχωρήσαμε στον Απόλλωνα, η ομάδα έδειχνε να βρίσκει έστω και δυσκολότερα τον δρόμο προς τα δίκτυα ενώ η άμυνα ανταποκρινόταν μια χαρά.
Κι ύστερα ήρθαν οι μεταγραφές… Με το ράβε-ξήλωνε που επεχείρησε ο Ρόνι Λεύη στην άμυνα, τα δεδομένα άλλαξαν εντελώς μέχρι το τέλος. Η κατρακύλα ήταν μεγάλη και καταλήξαμε να τελειώσουμε το δεύτερο γύρο με δυο ήττες και τέσσερις ισοπαλίες. Απολογισμός στα τέρματα: 27 υπέρ (2,1 γκολ/παιχνίδι), 14 κατά(1,1γκολ/παιχνίδι)!
Από τον πρώτο στο δεύτερο γύρο λοιπόν, σκοράραμε περίπου τον ίδιο αριθμό περιπτώσεων: 30 έναντι 27. Στην άμυνα όμως, τα 7 γκολ παθητικό διπλασιάστηκαν και έγιναν 14!
Το “κακό” συνεχίστηκε και στα πλέι-οφ, με την ομάδα να έχει δεχτεί τρία γκολ στο παιχνίδι της πρεμιέρας, ενώ ακόμη δεν πανηγύρισε κανένα.
Η πραγματικότητα είναι πως, σε ελάχιστα παιχνίδια παίξαμε σπουδαίο ποδόσφαιρο φέτος. Είχαμε όμως την ποιότητα αλλά και τη σοβαρότητα να παίρνουμε τα αποτελέσματα. Δυστυχώς, κάπου στην πορεία το ανακάτεμα της τράπουλας δεν έγινε όπως έπρεπε, η σοβαρότητα χάθηκε και μαζί τα όνειρα για τον τίτλο…
