Το βράδυ της 26ης Ιανουαρίου, μας έβρισκε να πανηγυρίζουμε τη μεγάλη νίκη επί της Ομόνοιας μέσα στο ΓΣΠ με 1-3, να διατηρούμε την διαφορά από τον ΑΠΟΕΛ στο +6 και να εκτοξεύουμε την αντίστοιχη διαφορά από την Ομόνοια στο +19!
Ούτε ο πιο απαισιόδοξος οπαδός μας, ούτε ο πιο αισιόδοξος πράσινος, δεν θα πίστευε τότε ότι μπορεί αυτή η διαφορά να μειωνόταν σήμερα μόλις στο +4! Οκτώ αγωνιστικές ήταν αρκετές, για να μειωθεί η απόσταση των δυο ομάδων κατά 15 ολόκληρους βαθμούς! Μια Ομόνοια στα όρια της χρεοκοπίας, παίχτες απλήρωτοι, δίχως μεταγραφές, απούσα από το παρασκήνιο και συγκεντρωμένη στο πως θα μαζέψει χρήματα για να επιβιώσει, κατάφερε να ψαλιδίσει σχεδόν αυτή την διαφορά σε χρόνο μηδέν.
Αυτό που έχουμε καταφέρει – διότι περί κατορθώματος ομιλούμε – είναι αυτοκτονία. Αμφιβάλλουμε αν υπάρχει στα χρονικά κάτι αντίστοιχο από άλλη ομάδα. Τέτοια ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο, θα ζήλευαν και οι ειδικές δυνάμεις! Τι να πούμε για τη συνέχεια; Να ελπίσουμε να αυτοκτονήσει με τον ίδιο τρόπο και ο ΑΠΟΕΛ; Μακάρι! Καλό θα ήταν όμως να κοιτάζουμε και πίσω πλέον, καθώς ΑΕΚ στο -2 και Ομόνοια στο -4, μας απειλούν άμεσα!
