Όλα κυλούσαν ομαλά, η μία νίκη διαδεχόταν την άλλη και η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών βρισκόταν στο ψηλότερο της σημείο. Η ήττα από τη Σαλαμίνα ήταν ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα και όλοι μας ήμασταν σίγουροι ότι ήταν απλά ένα μικρό πισωγύρισμα στην πορεία προς τον τίτλο και η ομαλότητα θα επανερχόταν.
Ήρθε η νίκη με πεντάρα απέναντι στην Αγία Νάπα, αλλά μετά ακολούθησε ο πραγματικός κατήφορος. Η μία αποτυχία διαδεχόταν την άλλη και η νίκη δεν έλεγε να έρθει. Παιγνίδι με παιγνίδι, η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών έπεφτε, και έφθασε αυτή τη στιγμή στο χαμηλότερο της σημείο, πολύ πιο κάτω και μετά το Ευρωπαϊκό κάζο.
Είναι φανερό στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών μας ότι υπάρχει τεράστια έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ενώ όταν όλα κυλούσαν καλά, έβλεπες μία σιγουριά στις κινήσεις τους και μία αυτοπεποίθηση, που ακόμη και στραβά να πήγαινε ένα παιγνίδι, ήξερες ότι κάτι θα γινόταν και θα ανατρεπόταν η κατάσταση, κάτι που είδαμε αρκετές φορές.
Τώρα όμως, φαίνεται και πάλι καθαρά ότι οι ποδοσφαιριστές μας είναι ψυχολογικά ράκη. Και πώς να μην είναι όταν όλα τους πάνε στραβά την ώρα των παιγνιδιών. Δεν υπάρχει ηρεμία, δεν υπάρχει σιγουριά, δεν προσπαθούν να κάνουν το κάτι παραπάνω που μπορούν με τις δυνατότητες που έχουν.
Η ψυχολογία παίζει τεράστιο ρόλο στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό, και είναι κάτι που στερούμαστε αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρουμε πως μπορεί να διορθωθεί αυτό, πέραν του αυτονόητου της επιστροφής στις νίκες, αλλά πρέπει να επανέρθει η ηρεμία στην ομάδα για τους εναπομείναντες αγώνες των πλέιοφ.
