Διάνα κτύπησε ο Ντούσαν Μιτόσεβιτς, όταν το 1999 επέλεγε τον ελεύθερο συμπατριώτη του Ζόραν Μιλίνκοβιτς, για να ντύσει στα κυανόλευκα. Ο τριανταενάχρονος τότε Σέρβος, έχοντας περάσει από τη γερμανική Hansa Rostock για ένα χρόνο και τη γαλλική Nice για δύο, ήρθε σε μια χρονιά που η Κυρία έκανε δυνατές κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, έχοντας ήδη αποκτήσει τους Μάικ Ομπίκου για δεύτερη φορά και Μάριο Νεοφύτου.
Ο Μιλίνκοβιτς ρίχθηκε αμέσως στα βαθιά, αφού το πρώτο του παιχνίδι ήταν για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας, στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Στον επαναληπτικό, κατάφερε να γίνει δέκτης αρνητικής κριτικής, αφού πριν το μισάωρο (!) πήρε την άγουσα για τ’ αποδυτήρια, αφήνοντας την ομάδα με 10 ποδοσφαιριστές. Μολαταύτα, κανείς δεν του κράτησε κακία, αφού με ηγέτη τον Ομπίκου η ομάδα πήρε πανηγυρική πρόκριση μέσα στην Μπρατισλάβα και το «ατόπημα» του Ζόραν πέρασε στα «ψιλά».
Η συνέχεια εντελώς διαφορετική, μιας ο Σέρβος αμυντικός μέσος φρόντισε να δικαιώσει και με το παραπάνω τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη που του έδειξε. Παίζοντας σε όλη τη δεξιά πλευρά, στο 3-5-2 του Ντούσκο, ο Μιλίνκοβιτς με μπαλιές που έβγαιναν λες και κρατούσε μοιρογνωμόνιο, χρησιμοποιώντας το πόδι του για διαβήτη, έβρισκε τα κεφάλια ή τα πόδια των επιθετικών μας με χαρακτηριστική ακρίβεια, στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής.
Η χρονιά έκλεισε με τον τίτλο, με πολλούς να χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη Ανόρθωση ως την καλύτερη εκείνης της χρυσής τετραετίας. Το 2000-01 ωστόσο το σερί σταμάτησε και στη γενική εκκαθάριση του καλοκαιριού ο Μιλίνκοβιτς είδε κι αυτός την πόρτα εξόδου. Συνέχισε για μισή ακόμη χρονιά στη Δόξα Κατωκοπιάς, η οποία απετέλεσε και τον τελευταίο σταθμό της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Σήμερα, είναι ένας από τους πλέον υποσχόμενους προπονητές στο Σερβικό ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την FKBSK Borca, τότε ομάδα στην Β’ κατηγορία της Σερβίας, την ποδοσφαιρική περίοδο 2005-06 και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της περιόδου 2007-08 διεκδικώντας την άνοδο στους μεγάλους, την οποία και απώλεσε στο θεσμό των playoff.
Την επόμενη περίοδο τη σπατάλησε στην FK Kolubara Lazarevac, πάλι της Β΄ Σερβίας, δίχως να πετύχει κάτι αξιοσημείωτο. Ντεμπούτο στα σαλόνια της Σερβίας έκανε ως προπονητής της νεοφώτιστης FK Spartak Subotica την οποία οδήγησε σε ευρωπαϊκή έξοδο. Τον Ιανουάριο του 2010 βρέθηκε κοντά στην ανάληψη της τεχνικής ηγεσία του Άρη Λεμεσού αλλά από την μια οι υποχρεώσεις του με την Subotica και από την άλλη η διαφορά στο οικονομικό, οδήγησαν σε ναυάγιο. Τα επιτυχή αποτελέσματα του ανάγκασαν τους ανθρώπους της Vojvodina να του εμπιστευτούν το πηδάλιο της ομάδας τους, έτσι ο Ζόραν την περίοδο 2010-11 ήταν στο πάγκο της Vojvodina, με την οποία τερμάτισε τρίτος στο πρωτάθλημα.
