Σε μεγάλα διαστήματα στα τελευταία παιχνίδια, η ομάδα μοιάζει κομμένη στα δυο. Μισή ομάδα να αμύνεται και άλλη μισή να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάποια μακρινή μπαλιά ή ατομική ενέργεια, για να βγούμε στην επίθεση. Ο Σπαντάτσιο παίζει λίγο στην επίθεση και λίγο στο κέντρο, ο Σκοπελίτης έδωσε πολλά αλλά δεν είναι δα και έφηβος, ο Αλέξα σαφώς προσπαθεί δεν έχει όμως την ικανότητα να κυκλοφορεί μπάλα.
Ο Βενσάν Λαμπάν, είναι ο παίχτης που όχι μόνο έχει βιώσει στο πετσί του τη σύγχρονη ιστορία της ομάδας και πονάει τη φανέλα που φορά, αλλά και μέσα στο γήπεδο, έχει τα χαρίσματα εκείνα που χρειάζεται η Μεγάλη Κυρία για να σταθεροποιήσει την απόδοσή της στα παιχνίδια. Υποδοχή της μπάλας από την άμυνα, κυκλοφορία της στον χώρο του κέντρου του γηπέδου, σίγουρες μεταβιβάσεις που ηρεμούν το παιχνίδι.
Καμιά φορά το κλειδί για την ανατροπή του σκορ ή έστω την επίτευξη τέρματος δεν βρίσκεται στον αριθμό των επιθετικών που αγωνίζονται μέσα και έξω από την αντίπαλη περιοχή, αλλά κάπου πιο πίσω…
