Είναι φυσιολογικό κάποιοι ποδοσφαιριστές που τράβηξαν πολύ κουπί μέχρι σήμερα, να έχουν φτάσει σε σημείο που είτε δεν έχουν διάρκεια στην απόδοσή τους, είτε η κούραση κυριεύει το μυαλό. Έφτασε λοιπόν η ώρα έστω και με μικρή καθυστέρηση, κάποιοι ποδοσφαιριστές που είτε δεν είχαν πολλά αγωνιστικά λεπτά, είτε δεν λογίζονται ενδεκαδάτοι, να πάρουν την σκυτάλη.
O καλύτερος αμυντικός της χρονιάς, Μπράνκο Ίλιτς, κάνει λάθη εμφανώς επηρεασμένος από την καταπόνηση. Επίσης και από πλευράς τακτικής δεν μπορούν δύο ποδοσφαιριστές που φημίζονται για το μαρκάρισμα και το μυαλό σαν τους Γκαλαμάζ, Ζόρζε, Ίλιτς να συνυπάρξουν. Είναι λοιπόν καιρός ο ταχύτατος Κόλιν να πάρει για τα καλά φανέλα βασικού στο κέντρο της άμυνας, συμπληρώνοντας τον εκάστοτε παρτενέρ του.
Στην μεσαία γραμμή η παρουσία του Λαμπάν και των οργανωτικών του ικανοτήτων είναι απαραίτητη, ενδεχομένως σε βάρος του επίσης καταπονημένου Γιάννη Σκοπελίτη. Ο Ελλαδίτης μέσος σε καμιά περίπτωση δεν περισεύει μιας και το αδιάκοπό του τρέξιμο είναι σπάνιο χαρακτηριστικό. Ωστόσο σε παιχνίδια που απαιτείται καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και δημιουργικότητα ενδεχομένως να μπορεί να προτιμηθεί είτε βασικός, είτε από τον πάγκο ο Γάλλος.
