Πολύς ντόρος γίνεται τον τελευταίο μήνα –δικαίως ή αδίκως- για την αμυντική συμπεριφορά της ομάδας μας. Είναι γεγονός ότι βάση αριθμών έχουμε δεχτεί δυσανάλογο αριθμό γκολ σύμφωνα με τα πεπραγμένα μας τουλάχιστον μέχρι τον εκτός έδρας αγώνα με την Σαλαμίνα. Επίσης είναι γεγονός ότι βάση τραυματισμών, καρτών και αγωνιστικής διάρκειας, η ενίσχυση στην εν λόγω γραμμή τον Ιανουάριο θεωρείτο απαραίτητη.
Από εκεί και πέρα το μεγάλο στοίχημα του Ρόνι Λεβί ήταν η διατήρηση της ομοιογένειας που μας έφερε ως εδώ, γεγονός δύσκολο λαμβάνοντας υπόψη ότι κάτι τέτοιο έπρεπε να επιτευχθεί μέσω επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι αγωνιστική-με-αγωνιστική ο προπονητής δοκιμάζει κάποιες καταστάσεις μέχρι να φτάσει στην βέλτιστη τετράδα (για να μην πούμε πεντάδα βάζοντας και τον τερματοφύλακα). Κάποιες φορές βγήκε δικαιωμένος, κάποιες φορές όχι, κάποιες φορές δεχθήκαμε νομότυπα γκολ, κάποιες φορές οι κανονισμοί καταστρατηγήθηκαν εις βάρος της ομάδας μας. Προσωπικά με εξαίρεση τον αγώνα με την Ομόνοια στο κύπελλο, παρατηρώ ότι δεχθήκαμε 6 γκολ από Σαλαμίνα, Ολυμπιακό, Αγία Νάπα εκ των οποίων.. 4 ήταν αμφισβητούμενα! Προς Θεού δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι η άμυνα δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο το παρελθόν, αλλά οι λόγοι έχουν αναλυθεί πιο πάνω.
Εν κατακλείδι, ο Ρόνι Λεβί βλέπει μακριά και δεν είναι μυστικό το γεγονός ότι θέλησε να εκμεταλλευτεί την μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου για να φέρει στην ομάδα άτομα που θα δουλέψει μαζί τους το καλοκαίρι. Γνωρίζει πολύ καλά ότι οι συνθήκες για να εγκλιματιστεί ένας ποδοσφαιριστής στην ομάδα τώρα παρά το καλοκαίρι είναι καλύτερες τόσο χρονικά, όσο και αγωνιστικά.
