Πολλά διλήμματα αντιμετωπίζει ο Ρόνι Λέβι για το σημερινό αγώνα απέναντι στο ΑΠΟΕΛ. Μετά και τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα, ο Ισραηλίτης θα πρέπει να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές που θα φέρουν την ομάδα και πάλι στο δρόμο των επιτυχιών.
Ίσως το μεγαλύτερο δίλημμα που αντιμετωπίζει να είναι αυτό του συστήματος. Επαναφορά του 4-4-2 ή διατήρηση του 4-2-3-1; Με το 4-4-2, η ομάδα μας έκανε φέτος τις καλύτερες της εμφανίσεις, ενώ κέρδισε κατά κράτος το ΑΠΟΕΛ στο παιγνίδι του πρώτου γύρου. Πολλά άλλαξαν από τότε όμως και για τις δύο ομάδες.
Το οξύμωρο είναι ότι με το 4-4-2, παρά το ότι αγωνίζονται πέντε επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές, η αμυντική μας συμπεριφορά ήταν καλύτερη από αυτή των τελευταίων αγώνων που αγωνιζόμασταν με το 4-2-3-1, το οποίο θεωρητικά, παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια αμυντικά. Πάμε λοιπόν στο 4-4-2 ή μένουμε στο 4-2-3-1;
Σε περίπτωση που επιλέξει το πρώτο, τα διλήμματα του Λέβι είναι περισσότερο για τους παίχτες της μεσοαμυντικής γραμμής. Ποιος θα είναι ο παρτενέρ του Σπαντάτσιο, που έχει το προβάδισμα για να είναι ο ένας από τους δύο της μεσαίας γραμμής; Οι επιλογές είναι Σκοπελίτης, Αλέξα και Λαμπάν, με τον Οχαγιόν να συγκεντρώνει λιγοστές πιθανότητες.
Θεωρητικά, το προβάδισμα έχουν ένας εκ των δύο πρώτων, με τον Αλέξα να είναι αρκετά ανεβασμένος το τελευταίο διάστημα, αλλά τον Σκοπελίτη να έχει «δέσει» με τον Βραζιλιάνο στη μεσαία γραμμή από τα προηγούμενα παιγνίδια που αγωνίστηκαν μαζί. Δύσκολα θα έχει θέση και ο Λαμπάν σε αυτό το σύστημα, καθώς χρειάζεται ένα καθαρό αμυντικό χαφ στην εντεκάδα. Περισσότερες είναι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση του Σπανάτσιο παρά θέση δίπλα από τον Σπαντάτσιο.
Με το 4-4-2, ίσως ο Λέβι να θέλει να προφυλάξει περισσότερο τα αμυντικά άκρα, και προτιμήσει πιο αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές. Δεν θα ήταν παράξενο δηλαδή να βλέπαμε τον Κόλιν στο δεξί άκρο και τον Άντιτς στο αριστερό, όπως και στο παιγνίδι του ΓΣΠ. Στο κέντρο της άμυνας τώρα, όπως αναφέραμε χθες, υπάρχει το δίλημμα Ζόρζε ή Γκαλαμάζ.
Σε περίπτωση που προτιμήσει το 4-2-3-1, είναι μεγάλο το ενδεχόμενο στο χώρο της μεσαίας γραμμής να πάρει θέση ο Λαμπάν, πίσω από τον Σπαντάτσιο και μποστά ενός εκ των Αλέξα – Σκοπελίτη. Έτσι, ενισχύοντας το χώρο της μεσαίας γραμμής, θα διατηρήσει τον Ντουάρτε δεξιά στην άμυνα και Άντιτς αριστερά, ενώ οι πιθανότητες να δούμε τον Αβραάμ στο αριστερό άκρο είναι περιορισμένες. Στο κέντρο της άμυνας, υπάρχει το ίδιο δίλημμα που προαναφέραμε.
Στην επίθεση τώρα, με το 4-2-3-1 τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για το ποιοι θα πάρουν τις τρεις θέσεις. Στα χαρτιά, Λαβόρδε και Ιτζάγκι έχουν το πλεονέκτημα για τις δύο από τις τρεις. Για την τρίτη, μένουν οι Κάλβο, Οκκάς, Ρέζεκ και Ρονκάτο. Ο Τσέχος δεν διανύει και την καλύτερη του φάση αυτή τη στιγμή, ενώ ο Κάλβο προέρχεται από τραυματισμό. Ο Ρονκάτο δύσκολα θα πάρει θέση βασικού, ενώ ο Οκκάς το πιθανότερο θα προτιμηθεί να έρθει από τον πάγκο. Ίσως να έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα ο Κάλβο, ο οποίος με την ταχύτητά του θα έχει γρήγορες επιστροφές στην άμυνα για να βοηθάει τον ακραίο αμυντικό.
Βλέπουμε πως τα διλήμματα που αντιμετωπίζει ο Λέβι για το σημερινό αγώνα είναι πολλά, και ελπίζουμε ότι θα πράξει το καλύτερο για την ομάδα. Ένα στοιχείο που θα καθορίσει για το πως προτίθεται να παρατάξει την ομάδα ο Ισραηλίτης, είναι το ότι πλέον αγωνιζόμαστε με την πλάτη στον τοίχο και οι τρεις βαθμοί είναι ο μόνος δρόμος. Αν είχες το μαξιλαράκι του + 6 ή έστω και μία μικρότερη διαφορά, θα μπορούσες να αγωνιστείς πιο συντηρητικά. Σήμερα όμως, η νίκη είναι μονόδρομος, κάτι που ίσως ωθήσει τον Λέβι να ρισκάρει.
