Κατά γενική ομολογία το παιχνίδι με την ΑΕΛ, ήταν ίσως το δυσκολότερο παιχνίδι που είχαμε να δώσουμε τη φετινή σεζόν, αν λάβουμε υπόψη το υλικό του αντιπάλου. Η Λεμεσιανή ομάδα προτάσσει πρωτίστως την δύναμη, ένα στοιχείο το οποίο φάνηκε και από την περσινή χρονιά ότι δυσκολεύει πολύ τον Ρόνι Λεβί, με αποτέλεσμα να αγνοούμε την χαρά της νίκης από τη περσινή χρονιά. Αυτό ίσως που πληγώνει είναι ότι ο χθεσινός μας αντίπαλος είχε 2 σοβαρές απουσίες στην άμυνα, εντούτοις ιδιαίτερα ο Μαϊκόν που αντικατέστησε τον Αϊρόσα, τα πήγε πολύ καλά και μάλιστα σκόραρε.
Το χθεσινό παιχνίδι δημιουργεί ένα αίσθημα απογοήτευσης διότι σε σχέση με προηγούμενα που επίσης δεν ήρθε το τρίποντο, η εμφάνιση της ομάδας ήταν μέτρια ενώ ήταν φανερή η έλλειψη τακτικής ή η έλλειψη προσήλωσης στην τακτική. Ενδεχομένως τα αρνητικά να είναι περισσότερα από τα θετικά, ενδεχομένως να μην μπορούμε να σταθούμε στην καλή εμφάνιση για να μετριάσουμε τις πληγές, εντούτοις η βαθμολογική μας θέση μας επιτρέπει να κρατούμε την τύχη στα χέρια μας. Αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι ότι κάθε χαμένος βαθμός απαιτεί μελλοντικά μια υπέρβαση απλά και μόνο για να καλυφθεί.
