Σκόπιμα δεν έγραψα αυτές τις μέρες για πολλούς και διάφορους λόγους. Κυρίως, ήθελα να ηρεμήσω και να γράψω με καθαρό μυαλό τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, χωρίς να με επηρεάζει η απογοήτευση από τις δύο τελευταίες αποτυχίες της ομάδας μας.
Είναι λογικό για τους ποδοσφαιριστές μας, μετά από τόσα παιχνίδια να παρουσιάζουν συμπτώματα κούρασης, τόσο σωματικής όσο και ψυχολογικής. Γι’ αυτό και η διακοπή για τις εκλογές ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή, ώστε να γεμίσουν οι μπαταρίες και να επανέλθουμε στις νίκες για τη δύσκολη συνέχεια του πρωταθλήματος που μας περιμένει.
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε να δεχτεί την ήττα από την Ομόνοια και κυρίως τον τρόπο και την έκταση του σκορ. Παρ’ όλα αυτά, στο συγκεκριμένο αγώνα, η ομάδα μας έχασε αρκετές κλασσικές ευκαιρίες και με λίγη τύχη το αποτέλεσμα του αγώνα θα ήταν διαφορετικό και θα μας επέτρεπε να ελπίζουμε για πρόκριση στον επόμενο γύρω του κυπέλλου.
Η Ανόρθωση τώρα μας έχει ανάγκη! Τώρα χρειάζεται την στήριξη μας. Στις νίκες όλοι ήμασταν δίπλα της, δεν μπορούμε να την εγκαταλείψουμε τώρα. Όλοι λοιπόν, σαν μια γροθιά, σαν μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ας σταθούμε στο πλευρό της αγαπημένης μας ομάδας για να την κρατήσουμε στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
Μπορείτε να σκεφτείτε την ζωή σας χωρίς την Ανόρθωση; Για όσους η απάντηση είναι θετική, τότε δεν χωρούν στην μεγάλη αυτή οικογένεια. Για όσους η απάντηση είναι αρνητική, θα τα πούμε τόσο στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η ομάδα μας, όσο και στον επόμενο αγώνα κόντρα στην Αγία Νάπα.
Όπως έχω πει ξανά, η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ δεν είναι τα πρωταθλήματα, τα κύπελλα, οι ευρωπαϊκές επιτυχίες…είναι ιδανικό, αγώνες, κοινωνική προσφορά, ότι έχει μείνει να μας θυμίζει την αγαπημένη μας Αμμόχωστο, ολόκληρή μας η ζωή!
Όλοι λοιπόν μαζί, ενωμένοι και δίπλα στην ομάδα μας, το Μάιο θα έχουμε χαρές και πανηγύρια!
