Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Μαρτίου 1995 και η Ανόρθωσις που πήγαινε με γεμάτες μηχανές για τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος στην προσφυγιά, ταξίδευε στη Λεμεσό για να αντιμετωπίσει τον Απόλλωνα, σε μια διαφορετική διοργάνωση. Συγκεκριμένα, το παιχνίδι ήταν για τη φάση των “8” του Κυπέλλου Κύπρου.
Είχε προηγηθεί το παιχνίδι της 22ας του Φεβράρη στο Αντώνης Παπαδόπουλος, το οποίο έμεινε στη λευκή ισοπαλία, με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά στον επαναληπτικό. Ο Απόλλωνας, παίζοντας καλύτερα φιλοδώρησε με τεσσάρα τη Μεγάλη Κυρία, της οποίας μόνο οι φανέλες θύμιζαν την αντίστοιχη ομάδα που έκανε πράγματα και θαύματα στο πρωτάθλημα. Τελικό αποτέλεσμα 4-0 και οι οπαδοί μας αποσβολωμένοι στην Ανατολική εξέδρα του Τσιρείου…
Μεγάλη η δυσαρέσκεια προς το πρόσωπο του προπονητή Αντρέα Μουσκάλλη, τον οποίο φημολογούνταν ότι ούτε οι ποδοσφαιριστές πολυ…πήγαιναν. Ενδεχομένως, το παιχνίδι ήταν η ευκαιρία τους να τον “ξεφορτωθούν”. Η διοίκηση Κίκη Κωνσταντίνου κάνει πραγματικότητα το λαϊκό αίτημα, απομακρύνοντας τον Κύπριο προπονητή από τον πάγκο του Βαρωσιώτικου Σωματείου και η συνέχεια γνωστή: η Ανόρθωσις, με τον Ιορτάν Ιορτάνοφ στον πάγκο, φτάνει στο πρωτάθλημα μετά από 32 ολόκληρα χρόνια!
