Προσωπικά το μόνο που μου έχει μείνει από την στρατιωτική μου θητεία είναι η ατάκα «ο εχθρός είναι έξω και όχι μέσα». Η συγκεκριμένη έκφραση νομίζω ότι ταιριάζει γάντι στην διαχείριση των πρώτων δύο απωλειών της ομάδας στις εγχώριες διοργανώσεις. Δειλά-δειλά εκφράστηκαν οι πρώτες ανησυχίες για τους χειρισμούς του Ρόνι Λεβί και την αγωνιστική κατάσταση κάποιων ποδοσφαιριστών. Καλά αυτό το κάνουν οι γνωστοί-άγνωστοι κατευθυνόμενοι αθλητικογράφοι, το κάνουμε και εμείς οι ίδιοι που παρακολουθούμε και νοιαζόμαστε αυτή την ομάδα από τόσο κοντά και τόσο καιρό;
Ο εχθρός αγαπητοί φίλοι είναι εκτός των τειχών (βλέπε ρεσιτάλ διαιτησίας Μάριου Παναγή) και όχι στα ενδότερα του σωματείου που επιτέλους βλέπουμε να λειτουργεί σαν ελβετικό ρολόι. Ένα σωματείο το οποίο είναι πιο ενωμένο κια πιο συσπειρωμένο από ποτέ με την παρουσία Ανδρέα Παντελή και Τιμούρ στο πλάι του Κάκου σε επίσημο αγώνα μετά από μια πενταετία.
Είναι δυνατόν οι τιμωρίες τόσο ποδοσφαιριστών, όσο και ανθρώπων κοντά στην ομάδα (βλέπε Ιούλιος και Σίμος) να μην μας έχουν στείλει τα κατάλληλα μηνύματα ως προς την ζήλεια και το μίσος που τρέφουν κάποιοι απέναντί μας; Είναι δυνατόν να μην έχουμε συσπειρωθεί σε σημείο που να αποτελούμε ΕΜΕΙΣ οι οπαδοί ασπίδα του σωματείου;
Κυριάκος Τοφή
