Η γενική εικόνα στο μυαλό του κόσμου όσων αφορά τον Ronny Levi, είναι κάθε άλλο παρά αρνητική. Είμαστε αισιόδοξοι, και πιστεύουμε ακράδαντα πως ο προπονητής μας θα δουλέψει σκληρά με τους ποδοσφαιριστές του, βάζοντας μας για ακόμη μια φορά στον δρόμο των επιτυχιών. Αναγνωρίζουμε την σοβαρότητα που διακατέχει τον προπονητή μας, και περιμένουμε αρχής γενομένης από την ερχόμενη Τετάρτη, να αντανακλάται στο γήπεδο η πειθαρχία, η συγκέντρωση κι η ακρίβεια που χαρακτηρίζουν την δουλειά, όπως ακριβώς συνέβαινε για 20 διαδοχικές αγωνιστικές.
Ξεκινώντας από την άμυνα, η ομάδα θα εμπνέει και πάλι σιγουριά με την επάνοδο του Βαλβέρδ κάτω από τα δοκάρια. Κακά τα ψέματα, η αστάθεια του Μάστρου στις περιπτώσεις που χρειάζεται η εμπειρία του τερματοφύλακα μας προβλημάτισε αρκετές φορές, χωρίς να αμφισβητούμε το ταλέντο του Χρίστου. Στο κέντρο και στα άκρα της άμυνας υπάρχει πλειάδα ποδοσφαιριστών, ισάξιων κατά την άποψή μου, και περιμένουμε από τον Ισραηλινό προπονητή να κατασταλάξει στους τέσσερις βασικούς . Αναγκαίο είναι να δέσει η αμυντική γραμμή, αφού οι νέοι θα μπαίνουν στο κλίμα και θα συνεργάζονται καλύτερα με τους συμπαίχτες τους.
Ακόμη και χωρίς ποδοσφαιρικές γνώσεις, κάποιος θα καταλάβαινε την αδυναμία της ομάδας στον χώρο του κέντρου. Αδιαμφισβήτητα, καλή λειτουργία των ποδοσφαιριστών της μεσαίας γραμμής σημαίνει καλή ανάπτυξη, ενώ ταυτόχρονα φέρνει σιγουριά στα μετόπισθεν. Συνήθως, αυτά επιτυγχάνονται με την χρησιμοποίηση δύο αμυντικών μέσων, και ενός τεχνίτη ποδοσφαιριστή με επιθετικές αρετές, και την τελική πάσα. Ασφαλώς αυτόν τον ποδοσφαιριστή των βρίσκουμε στο πρόσωπο του Σπαντάτσιο, ο οποίος ίσως να ήταν καλύτερα να επανέλθει στη θέση του «δεκαριού», σε ένα 4-2-3-1. Βλέπετε, αναγκάζοντας τον να παίζει μπροστά από την άμυνα, χάνουμε τον κινητήριο μοχλό της επίθεσης, ενώ παράλληλα, οι αναχαιτίσεις του δεν συγκρίνονται με αυτές των Σκοπελίτη/ Αλέξα/ Λαμπάν. Δε θα ήταν παράξενο να δούμε την μετατροπή του σχήματός 4-4-2 σε 4-2-3-1, αφού αποδεδειγμένα λειτουργεί, και μας «πάει» πολύ καλύτερα.
Η δολοφονική επιθετική γραμμή πρέπει να ανακτήσει την αίγλη της, μέσα από τις υποδείξεις του προπονητή μας. Στα τελευταία παιχνίδια, οι δύο ικανότατοι εκτελεστές που διαθέτουμε δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν στην κορυφή της επίθεσης, κάτι που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως ένας από τους Ρέζεκ / Ιντζάγκι πρέπει να λαμβάνει την θέση της αιχμής του δόρατος. ‘Άλλωστε, ο Σπαντάτσιο είναι πολύ αποδοτικός ως δεύτερος επιθετικός με τα ανεβάσματα που έχει. Οι δύο θέσεις στα φτερά είναι καπαρωμένες από τους Κάλβο και Λαμπόρδε, αν και όσες φορές αγωνίστηκε ο Ιντζάγκι στα πλάγια γινόταν εύκολα επικίνδυνος για τα αντίπαλα καρέ.
Πέραν από τα πρόσωπα της 11άδας, υψίστης σημασίας είναι και η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών. Ο Λεβί θα τους βγάλει όπως καλά ξέρει το πάθος που πρέπει να δείχνουν όσοι αγωνίζονται με τον Φοίνικα στο στήθος, ενώ πρέπει τα ατομικά λάθη να είναι μηδαμινά. Έτσι θα αγκαλιάσουμε το στέμμα.
The Commander
