Η εμπιστοσύνη του Λέβι στον Λαμπάν: Ο προπονητής μας δεν το σκέφτηκε καν με την απουσία των δύο καθαρόαιμων ανασταλτικών μέσων. Έδωσε το 90λεπτο στον Λαμπάν και του είπε να μεταμορφωθεί σε Σκοπελίτη. Ο Λαμπάν γέμισε τα… παπούτσια του Σκοπελίτη/Αλέξα και επέτρεψε στους 5 δημιουργικούς να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα με την διατήρηση του 4-4-2 και τον Σπαντάτσιο στο κέντρο.
Η ευστοχία του Γιτζχάκι: Ήρθε την κατάλληλη στιγμή ο Μπαράκ να δώσει τις βοήθειες και στο σκοράρισμα. Ο Ισραηλινός ανεβαίνει παιχνίδι με παιχνίδι και χθες έκανε την μεγάλη διαφορά. Τα.. τρυπώματα στην περιοχή τα είχε απο πριν, χθες όμως είχε ουσία, στέλνοντας τη μπάλα στο πλεκτό. Σκεφτείτε αν είχε την ατυχία/αστοχία των προηγούμενων αγώνων που έπεσαν ευκαιρίες στα δικά του πόδια.
Το καλό παιχνίδι των ακραίων μπακ: Ξέραμε καλά ότι την άμυνα της Ομόνοιας φέτος θα την τρυπούσαμε με την 4αδα της επίθεσης μας. Αυτό όμως που ίσως να φοβόμασταν ήταν την ποιότητα του Νούνο Ασίς, την ταχύτητα του Χριστοφή και τα ρήγματα που… κάποτε έκανε ο Εφραιμ. Για το Λαμπάν τα γράψαμε ήδη και η ανυπαρξία του Νούνο Ασις μιλά απο μόνη της. Επιπρόσθετα όμως, και παρόλο που πήρε νωρίς κίτρινη ο Σιέλης, περιόρισε αρκετά τον Χριστοφή ο οποίος δημιούργησε ρήγματα 2-3 φορές μόνο. Ο Εφραίμ, ούτε τόσες, αφού ο Άντιτς τον εξαφάνισε και έδωσε και βοήθειες αλλού (απόκρουση πάνω στη γραμμή).
Ταχύτητα, ποιότητα, κλάση: Τα πιο πάνω, περιόρισαν την Ομόνοια επιθετικά και έδωσαν στην ομάδα μας την ευχέρεια να δημιουργήσει. Η δημιουργία φάσεων που οδηγούν σε γκολ όμως δεν είναι δεδομένο επακόλουθο της σωστής τακτικής και της καλής απόδοσης των ανασταλτικών παικτών. Χρειάζεται η ταχύτητα, η ποιότητα και η κλάση των επιθετικών. Για άλλη μία φορά η Ανόρθωση έδειξε ότι στην επίθεση δεν αστειεύται. Μπορεί ο Κάλβο να μην έκανε εξαιρετικό παιχνίδι, έδωσε όμως την μαγική ασσίστ στο 2ο γκολ. Μπορεί ο Ρικάρντο να μην είχε καλή τελική πάσα στο πρώτο μισό, η κάθετη στον Κάλβο στο 2ο γκολ όμως ήταν χάρμα οφθαλμών. Μπορεί ο Ρέζεκ να μην βρήκε της ευκαιρίες που θα ήθελε, εκμεταλλεύτηκε όμως μια αδράνεια στην άμυνα της Ομόνοιας και σκόραρε. Αν προσθέσουμε σ’αυτα, την καλή μέρα του Μπαράκ Γιτζχάκι, να τα 3 γκολ.
Το μοντέλο πρωταθλητή: Αυτό έχει η Ανόρθωση φέτος. Έχει όλα τα συστατικά του πρωταθλητή. Ξεχειλίζει απο ποιότητα, πάθος και ψυχή. Οι πιθανότητες να μη βρεθεί κάποιος να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να της δώσει το 3ποντο είναι ελάχιστες. Οι επιθετικοί δεν σταματούν ποτέ και οι αμυντικοί υπερασπίζονται το τέρμα του Βαλβέρδ σαν κέρβεροι.
Ο πανηγυρισμός του Άλβες: Δικαιολογείται απόλυτα και ο έξαλλος πανηγυρισμός του Αντρέ Άλβες που μείωσε σε 1-3 στο 89′. Respect στον επιθετικό της Ομόνοιας που κατάλαβε την μεγάλη επιτυχία της Ομόνοιας να φύγει με το στενό 1-3 απέναντι σε μια άμυνα κατά της οποίας ο ίδιος δεν φανταζόταν να σκοράρει και μία επίθεση που στο 77′ φαινόταν να σκόπευε να σταματήσει στα 5 τεμάχια. Απόλυτα δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός σου, Αντρέ!
