Από τον αγώνα της Κυριακής και μετά, παρατηρείται μια αναταραχή στα Ανορθωσιάτικα στέκια λόγω των αμφιβολιών για την φάση της αποβολής του Πάολο Ζόρζε. Ομολογούμενως οι απόψεις διίστανται, πόσο μάλλον από την στιγμή που ακόμη και καθηγητές διαιτησίας έχουν διαφωνήσει περί της ορθότητας της αποφάσεως.
Στις περιπτώσεις που η ομάδα διαμαρτύρεται για διαιτητικά λάθη (άλλου παπά ευαγγέλιο η συχνότητα αυτών), δεν προσπαθεί να αποκομίσει handicap, αλλά να δηλώσει παρών προκειμένου να τύχει αν μη τι άλλο ίσης μεταχείρισης στα δικά της παιχνίδια. Εμείς δεν είμαστε γαλαζοκίτρινης (ή άλλης) απόχρωσης για να “γουστάρουμε” όταν παίρνουμε παιχνίδια με την συνδρομή των μαυροντυμένων, αλλά και ούτε είμαστε διατεθειμένοι να βλέπουμε να παίζονται παιχνίδια εις βάρος της ομάδας μας.
Η πολιτική του “καλού παράγοντα” ή/και του “καλού οπαδού” έχει περάσει ανεπίστρεπτι προκειμένου να διασφαλιστούν τα κεκτημένα της ομάδας. Αν υπάρχει η παραμικρή υποψία ότι ένα διαιτητικό λάθος δεν οφείλεται σε ανθρώπινο παράγοντα, αλλά σε … αχρωματοψία, τότε είναι καιρός να παραμερίσουμε την σκληρή αυτοκριτική και να σταθούμε υπέρμαχοι στο πλάι της αγαπημένης μας ομάδας. Για μια ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας με εξαιρετικές επιθετικές επιδόσεις, ο αριθμός των κίτρινων και κόκκινων καρτών είναι επιεικώς … άτοπος και απαράδεκτος.
