Μπορεί μέχρι στιγμής η επιθετική γραμμή της ομάδας μας να αποδίδει εξαίσια, αλλά το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η συμμετοχή των αμυντικών άκρων στο επιθετικό κομμάτι. Μετά την «απώλεια» Μποαβεντούρα, η ομάδα έχασε ένα ποδοσφαιριστή ο οποίος μπορούσε να βοηθήσει πολύ επιθετικά, ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Άντιτς είναι καλύτερος στα αμυντικά του καθήκοντα παρά στα επιθετικά. Το ίδιο συμβαίνει μέχρι στιγμής και με τον Σιέλη, ο οποίος αμυντικά δίνει πολλά, αλλά επιθετικά, παρόλο που αρέσκεται να κάνει κούρσες, δεν βοήθησε αρκετά μέχρι στιγμής.
Στο σημερινό ποδόσφαιρο, τα αμυντικά άκρα παίζουν ένα μεγάλο ρόλο στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, και πρέπει σιγά σιγά και εμείς να το εφαρμόσουμε. Παρότι οι δύο μας ακραίοι είναι καλύτεροι στο αμυντικό κομμάτι του παιγνιδιού, οφείλουν να κατεβαίνουν στην αντίπαλη περιοχή έτσι ώστε να ανοίγουν χώρους για τους ακραίους επιθετικούς της ομάδας, ή να πετυχαίνουν την αντίπαλη άμυνα με λιγότερους ποδοσφαιριστές κάτι που θα μας δίνει το αριθμητικό πλεονέκτημα στο επιθετικό μισό του γηπέδου.
Στο παιχνίδι κυπέλλου με τον Ονήσιλο, είδαμε τους ακραίους αμυντικούς μας να ανεβαίνουν συνεχώς στο δεύτερο ημίχρονο, κάτι που συνέτεινε στην καλύτερη επιθετική λειτουργία της ομάδας. Βγήκαν περισσότερες φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ δημιουργήσαμε και πιο πολλές επικίνδυνες καταστάσεις καθώς είχαμε πολυκοσμία στο αντίπαλο τετράγωνο. Μπορεί το παιγνίδι να μην ήταν υψηλού βαθμού δυσκολίας κάτι που μας επέτρεπε «άφοβα» να το κάνουμε αυτό, όμως μία ομάδα σαν την Ανόρθωση μπορεί να το κάνει στον αγωνιστικό χώρο, και με καλές επιστροφές από τους ποδοσφαιριστές μας όταν χαθεί η μπάλα, να μην υπάρχει ο κίνδυνος της αντεπίθεσης.
Όπως είπε και ο Λέβι όμως, η ομάδα ακόμη δεν έδωσε το 100% που μπορεί να δώσει, έτσι στην συνέχεια μπορούμε να δούμε βελτίωση της ομάδας και σε αυτό τον τομέα. Το σίγουρο είναι όμως, ότι την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, θα πρέπει να θωρακίσουμε τα αμυντικά μας άκρα με ποδοσφαιριστές όπως τον Μποαβεντούρα που μπορούν να βοηθήσουν και επιθετικά.
