Το γνώριμο 4-2-3-1, εμπιστεύτηκε ο τεχνικός της ομάδας μας για το εκτός έδρας παιχνίδι του Σαββάτου, απέναντι στην ΑΕΚ.
Η ομάδα ξεκίνησε με επιθετικούς προσανατολισμούς, έχοντας το διακριθέντα του αγώνα κόντρα στην Άχνα, Γιάννη Οκκά, στην κορυφή της επίθεσης, δεξιά του το Λαβόρδε και αριστερά το Γιαν Ρέζεκ. Κολλημένος πίσω από τον Οκκά και προωθούμενος σε αρκετές περιπτώσεις ο Σπαντάτσιο, με τους Αλέξα και Σκοπελίτη να αναλαμβάνουν τα ανασταλτικά καθήκοντα. Η αμυντική 4άδα ίδια με το τελευταίο παιχνίδι, από αριστερά προς δεξιά: Άντιτς, Ίλιτς, Ζορζ και Κόλιν.
Το πλάνο δούλεψε στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, αφού μόλις στο 12΄, ο Ρέζεκ που ως συνήθως βρίσκεται… παντού, ακολουθώντας τη φάση άνοιξε το σκορ για την Κυρία. Το γκολ προήλθε από κόρνερ του Σπαντάτσιο, εκτελεσμένο άψογα στο κεφάλι του Ζορζ. Φάση που προφανώς είναι προϊόν προπόνησης, μιας κι επαναλήφθηκε στο 2ο γκολ της ομάδας μας. Νωρίτερα, στο 7΄, ο Ίλιτς έκανε μια κίνηση προς την περιοχή, λίγο πριν ο Σπαντάτσιο εκτελέσει πλασαριστά ένα φάουλ και ξεγέλασε 2-3 αμυνόμενους που κινήθηκαν προς το μέρος του. Ο Οκκάς υποδέχτηκε την μπάλα σε πλεονεκτική θέση, σχεδόν ξεχασμένος στην περιοχή, αλλά μπερδεύτηκε και η ευκαιρία έκανε φτερά. Το τρίτο στημένο από το οποίο απειλήσαμε, ήταν ο κεραυνός του Ρέζεκ που αποκρούστηκε από τον τερματοφύλακα, με τον Αλέξα να βρίσκει το δοκάρι στην επαναφορά, σπαταλώντας απίστευτη ευκαιρία να σκοτώσει νωρίς τον αντίπαλο.
Απ’ εκεί και πέρα η Ανόρθωσις σχεδόν εξαφανίστηκε από το γήπεδο και ο Βαλβέρδε έμεινε μόνος να υπερασπίζεται την εστία του. Άντιτς και Κόλιν αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα, ενώ και ο Ζορζ σε κάποια σημεία πελάγωνε. Τα ακραία μπακ της ΑΕΚ έφταναν μέχρι το ύψος της περιοχής και το σκηνικό θύμιζε έντονα το δεύτερο ημίχρονο, της ασφυκτικής πίεσης του Ολυμπιακού στο ΓΣΠ. Από μια τέτοια φάση, ανενόχλητος ο Δημητρίου σέρβιρε στον αφύλακτο από τον Ίλιτς Μάτσι, που έκανε το 1-1. Ο Λεύι εξακολούθησε να παρακολουθεί το παιχνίδι δίχως να αλλάζει οτιδήποτε, μέχρι που ο αντίπαλος με αρκετή δόση τύχης έφτασε στο 2-1. Η ισοφάριση ήταν και πάλι κατά το ήμισυ υπόθεση… προπόνησης, αφού από εκτέλεση κόρνερ για το κεφάλι του Ζορζ η μπάλα κατέληξε τελικά στον Οκκά, ο οποίος την έστειλε στον Ίλιτς για να φέρει το παιχνίδι στα ίσα. Το άλλο μισό της φάσης ανήκει βέβαια στον Ίλιτς, ο οποίος αφού πέρασε ότι και όποιον βρήκε μπροστά του, κέρδισε το κόρνερ και έμεινε για το… γκολ, ανοίγοντας το δικό του λογαριασμό με τα δίκτυα.
Στο ημίχρονο, ο Ρόνι Λεύι αποφάσισε να αλλάξει πλευρές στους Ρέζεκ και Λαβόρδε, θέλοντας να βάλει τον Κολομβιανό στο παιχνίδι αφ’ ενός και να περιορίσει το Δημητρίου αφετέρου. Ίσως μια κίνηση που μπορούσε να γίνει στο 0-1, όταν άρχισε η πίεση από τον αντίπαλο να γίνεται ασφυκτική. Πάντως οι φίλοι της Μεγάλης Κυρίας απογοητεύτηκαν, αφού ο βιρτουόζος της μπάλας θα έπαιζε και στο δεύτερο ημίχρονο… μακριά από την εξέδρα τους!
Είκοσι λεπτά στην επανάληψη, με τον αντίπαλο να έχει την εδαφική υπεροχή δίχως όμως ουσιαστικές φάσεις, ο Οκκάς άφηνε τη θέση του στον Τόνι Κάλβο. Χρυσή αλλαγή όπως αποδείχτηκε, σε μια φάση όπου ο Ρέζεκ κυνήγησε μια μπαλιά που… μόνο ο Ρέζεκ θα κυνηγούσε, ο Λαβόρδε άγγιξε την μπάλα τόσο όσο και ο Τόνι άφησε τον τερματοφύλακα να κοιτά αριστερά και την μπάλα να αναπαύεται δεξιά… Προηγουμένως, οι κινήσεις του Σπαντάτσιο πότε από τον άξονα και πότε από το δεξί άκρο, μπέρδεψαν τα μαρκαρίσματα των αμυνομένων.
Απ΄εκεί και πέρα, ο Ισραηλίτης προπονητής αντιλαμβανόταν την πίεση που θα δεχόταν η ομάδα, δεν είχε ωστόσο στον πάγκο το Λαμπάν, ένα ποδοσφαιριστή που συνήθως απορροφά κραδασμούς σε τέτοιες δύσκολες ώρες. Επιστράτευσε πρώτα τον Ιντζάκι αντί του Σπαντάτσιο που σπατάλησε αρκετές δυνάμεις μαρκάροντας συχνά μέχρι τον αντίπαλο τερματοφύλακα, ενώ προς το τέλος του αγώνα έστειλε το Λαβόρδε νωρίτερα στα αποδυτήρια, με το Ρονκάτο να παίρνει μερικά λεπτά στο παιχνίδι.
Είναι φανερό πως έγινε εξαιρετική προετοιμασία πριν το παιχνίδι, με τα στημένα να είναι – επιτέλους – κερδοφόρα για την Ανόρθωση. Ίσως κάποιες αλλαγές να μπορούσαν να γίνουν νωρίτερα, ωστόσο η ομάδα κατάφερε να αντεπεξέλθει των δυσκολιών που συνάντησε. Πολλά νεύρα είχε ο Ρόνι Λεύι με την άμυνα, αφού σε ορισμένες περιπτώσεις επικρατούσε πανικός, ενώ σε άλλες τα διωξίματα ήταν όπως-όπως, ακόμα κι όταν δεν υπήρχε πίεση. Νεύρα, φάνηκε να έχει και ο Βαλβέρδε, αφού σε 2-3 περιπτώσεις αισθάνθηκε να τον προδίδει η οπισθοφυλακή μας και οι μνήμες του πρώτου γκολ με την Άχνα επαναλήφθηκαν.
Μέχρι στιγμής, η ομάδα καθαρίζει τα περισσότερα ντέρμπι με δύο γκολ, ενώ όταν αυτά δεν αρκούν βάζει και τρίτο. Ο Ρόνι Λεύι φαίνεται όμως να προβληματίζεται ακόμα για την 4άδα στην άμυνα και την εν γένει αμυντική συμπεριφορά. Μένει να δούμε αν στο επόμενο παιχνίδι με την ΑΕΛ θα εμπιστευτεί τους ίδιους 4 – νοουμένου ότι θα είναι στη διάθεσή του – ή αν θα επαναφέρει το Σιέλη μετά από δυο παιχνίδια, με αλυσιδωτές μετακινήσεις.
