Καθιερωμένη στήλη θα το κάνουμε όπως φαίνεται, την «ανάλυση» των πέναλτι που κερδίζει η ομάδα μας. Μετά το παιγνίδι με την Ομόνοια, όπου έγινε τόσος και τόσος ντόρος για ένα καθαρότατο πέναλτι, που κάποιοι γνωστοί άγνωστοι των τηλεοπτικών πάνελ κοιτάζουν σε… λάθος τόπους, αναγκαζόμαστε να κάνουμε το ίδιο και σήμερα στο πέναλτι που κερδίσαμε με την Σαλαμίνα. Για να πούμε και του στραβού το δίκαιο όμως, από την τηλεόραση όταν δεις την φάση, φαίνεται να μην υπάρχει επαφή, και την πάθαμε και εμείς. Όμως όταν προσέξεις τα πόδια των δύο ποδοσφαιριστών, ο ποδοσφαιριστής της Σαλαμίνας χτυπάει με το δεξί του πόδι το αριστερό πόδι του Λαβόρδε (ελπίζω Αβρααμίδης και Κυπριανίδης να ξεχωρίσουν αυτή την φορά το δεξί με το αριστερό). Είπαμε είναι εξωγήινος ο Λαβόρδε, αλλά η κλίση που παίρνει το αριστερό του πόδι εν κινήσει μετά το χτύπημα, δεν είναι τηλεκατευθυνόμενη…. Και πείτε μου, όταν ένας ποδοσφαιριστής έχει κιτρινιστεί προηγουμένως για θέατρο, και κάνει επέλαση όπου θα βγει μόνος του με το τέρμα, θα έρθει να ξανακάνει θέατρο; Με την ταχύτητα που είχε ο Λαβόρδε την στιγμή της επαφής, ένα απλό άγγιγμα είναι ικανό να τον ρίξει στο έδαφος, όπως και έγινε. Είναι παράβαση; Είναι λοιπόν…
Η στιγμή της παράβασης:
