Μετά τον αγώνα του Τσιρείου ακολούθησε (όπως και σε όλα τα παιχνίδια) το λεγόμενο “τρίτο ημίχρονο” όπως είθισται να ονομάζουμε την καθιερωμένη διάσκεψη τύπου προπονητών-παικτών. Για τον περισσότερο κόσμο ήταν μια ακόμη επίδειξη cliché ατακών όπως “νίκησε ο καλύτερος”, “δεχτήκαμε πίεση αλλά είχαμε τις λύσεις”, “το γκολ μπήκε σε καθοριστικό σημείο”, γεγονός που οδήγησε σε υποβάθμιση των δηλώσεων του αρχηγού Γιαννάκη Οκκά. Ο εμβληματικός επιθετικός της Ανόρθωσης αναφέρθηκε στο γεγονός ότι μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, οι ποδοσφαιριστές ένιωσαν και πάλι τον παλμό του κόσμου. Ο αρχηγός αναγνώρισε την απογοήτευση ως φυσικό επακόλουθο του εφιαλτικού επαναληπτικού με την Ντίλα Γκόρι στο “Παπαδόπουλος” εντούτοις υπογράμμισε ότι οι ποδοσφαιριστές με την προσπάθειά τους, έδειξαν ότι θέλουν και μπορούν να έχουν τον κόσμο δίπλα τους.
Είναι γεγονός ότι θυμόμαστε με νοσταλγία την περίοδο της καταξίωσης των ομίλων του Champions League, μεταξύ άλλων επειδή ο κόσμος έδινε μαζικά το παρόν του στις κερκίδες, ωθώντας την ομάδα για πλήθος υπερβάσεων. Δυστυχώς όμως αυτή η μαζικότητα δεν εγγυάται πάντοτε επιτυχή αποτελέσματα μιας και η νοοτροπία του μέσου Ανορθωσιάτη τις περιόδους των επιτυχιών με Μιτόσεβιτς και Τιμούρ στο τιμόνι, δεν μοιάζει καθόλου με την σημερινή κατάσταση. Τότε ο κόσμος ήταν ασπίδα στην ομάδα, σήμερα στεκόμαστε στην γωνιά έτοιμοι να … πανηγυρίσουμε τις δυσοίωνές μας προβλέψεις. Η Ανόρθωση δεν θέλει στις κερκίδες ούτε άτομα που πετούν καλάθους από τα VIP, ούτε άτομα που εισβάλουν ετσιθελικά στον αγωνιστικό χώρο, ούτε άτομα που την στέλνουν συστημένη στην δικαστική κάθε αγωνιστική. Η Ανόρθωση θέλει άτομα που θα επικροτούν τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών για 90 λεπτά αφήνοντας αποδοκιμασίες και κριτική για αργότερα, άτομα που διοχετεύουν την αγάπη τους στην σύνταξη πρωτότυπων συνθημάτων και κορεό.
Από πλευράς διοίκησης, επιβάλλεται μια προσαρμογή των τιμών των εισιτηρίων όχι μόνο προς τα πάνω, αλλά και προς τα κάτω. Είναι τόσο απλό να αντιληφθεί κανείς ότι με άλλο κίνητρο πάει στο γήπεδο κάποιος να δει την Ανόρθωση με συνεκδικητή του τίτλου και άλλο με ομάδες μικρότερου βεληνεκούς. Όπως λοιπόν καλούμαστε να καταβάλουμε καπέλο 5 ευρώ για να δούμε την αγαπημένη μας ομάδα την ερχόμενη Κυριακή, αντίστοιχα θα πρέπει να υπάρξει μια οικονομική διευκόλυνση σε αγώνες μικρότερου ενδιαφέροντος. Για να κάνουμε όμως τον δικηγόρο του διαβόλου, ας είχαμε υπόψην και αυτά τα, λίγο έως πολύ αναμενόμενα, φαινόμενα όταν σκεφτόμασταν μια και δύο φορές αν θα πάρουμε διαρκείας.
Εν κατακλείδι, μια αναφορά και στο νεοσύστατο τμήμα φούτσαλ της ομάδας το οποίο αποτελείται από παιδιά που αγωνίζονται ανιδιοτελώς με τον φοίνικα στο στήθος. Πρόκειται για παιδιά που αφιερώνουν από τον ελεύθερό τους χρόνο σε προπονήσεις και αγώνες χωρίς οικονομικό όφελος και αξίζουν τουλάχιστον το χειροκρότημά μας όποτε και όπου είναι δυνατόν.
