Ιούλιος 2005…. 20 χιλιάδες κόσμου στο Γ.Σ.Π, ανεξαρτήτως ομάδας, σπρώχνουν την Ανόρθωση προς την μεγάλη νίκη απέναντι στην Τραπεζούντα. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο πρωτόγνωρη, οπαδοί όλων των ομάδων να κάθονται στις κερκίδες και να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο με το γήπεδο να σείεται, και να σπρώχνουν την «Μεγάλη Κυρία» προς την σπουδαία νίκη, που έστω και ποδόσφαιρο, ανέβασε την Εθνική Υπερηφάνεια του κόσμου μας, κάτι που είχαμε ανάγκη σαν λαός.
Οκτώβρης 2012… Έρχεται η Φενέρ στο ίδιο γήπεδο, και «εμείς» τους δίνουμε κλάδους ελιάς στο όνομα της «ειρήνης» και της επαναπροσέγγισης. Οι Αελίστες, οι πρώτοι που βρίζουν το Βαρώσι, κάθονται στις κερκίδες του Γ.Σ.Π και βλέπουν τους Τούρκους να ανεμίζουν τις Τουρκικές σημαίες αλλά και αυτές του ψευδοκράτους, και η «απάντηση» τους να είναι η… σιωπή. Και όπως είπε κάποιος Αελίστας σε εκπομπή του ραδιοφώνου: «Εμείς δεν έχουμε τίποτε με τους Τούρκους, δεν έπιασαν το σπίτι κανενού Αελίστα»…
Ελπίζουμε εκεί στην ΑΕΛ να «ευχαριστήθηκαν» τον κόσμο τους ψες… Ποιον κόσμο όμως; Τους εφτά χιλιάδες σε ομίλους του Europa League; Γελοία πράγματα… Που δεν μου ήθελαν και οπαδούς των άλλων ομάδων λες και θα γέμιζαν το Γ.Σ.Π μόνοι τους… Εδώ όσοι ήταν ψες κερκίδα του Τσιρείου δεν θα γέμιζαν μόνοι τους… Μακάρι όταν ψες πήγαν σπίτι τους, να κοιμήθηκαν σαν τα… γατάκια μετά από αυτά που τους έκαναν οι Τούρκοι. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε… Και θα πάρουν τις απαντήσεις τους σύντομα…
