Το χειρότερο ίσως φετινό παιχνίδι της πραγματοποίησε η ομάδα μας ψες στο ΓΣΠ. Ο Ρόνι Λεύι είχε αρκετούς… πονοκεφάλους κατά τη διάρκεια της βδομάδας βλέποντας παίχτες να μπαινοβγαίνουν στο απουσιολόγιο, παρόλα αυτά η εντεκάδα που παρέταξε αποτελούνταν από πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Αρκετά προβλήματα αντιμετώπισε το ασύνδετο κέντρο και το δίδυμο της άμυνας, ενώ με 3 γκολ ενεργητικό δεν μπορούμε να έχουμε ιδιαίτερα παράπονα από την επιθετική γραμμή.
Ο Κόλιν βγήκε κερδισμένος σε ουκ ολίγες μονομαχίες, ενώ μαζί με το μαχητικό Βαλεντίνο Σιέλη έκαναν δουλειά και για το Σκοπελίτη που δεν πατούσε καλά στο γήπεδο. Ενδεχομένως μετακίνηση του Αλέξα στα μπακ να έδινε περισσότερο ύψος στην άμυνα και πιο πολλή αυτοπεποίθηση. Χαρακτηριστικό των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε, το αστείο για τα δεδομένα της ομάδας μας γκολ που δεχτήκαμε στο 33ο λεπτό. Σε εκτέλεση φάουλ από τον… κόμβο των Λατσιών, είναι ανεπίτρεπτο να χάνεται μαρκάρισμα στην περιοχή, ο Σωτηρίου να σουλατσάρει ανενόχλητος από την επανορθωτική μέχρι τη μικρή περιοχή και δίχως σχεδόν να σηκωθεί από το έδαφος να ακουμπά τη μπάλα για να τη στείλει στο πλεχτό του Βαλβέρδε.
Τα προβλήματα φάνηκαν βέβαια από νωρίς, αφού στο 22′, ο Άντιτς μόλις που προλαβαίνει να διώξει σε κόρνερ με το κεφάλι, μπροστά από δυο ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που ανέμεναν αφύλακτοι στο πρώτο δοκάρι την εκτέλεση φάουλ:
Παρόμοιο σκηνικό και στο 64′, με δυο παίχτες του Ολυμπιακού να έρχονται στο πρώτο δοκάρι μετά από εκτέλεση κόρνερ παρακαλώ, αλλά να αστοχούν να ισοφαρίσουν εκ νέου το σκορ:
Επόμενη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό 8 λεπτά αργότερα, με την μπαλιά να έρχεται από τα δεξιά αυτή τη φορά, όπως επιτίθενται οι μαυροπράσινοι. Στο δεύτερο δοκάρι (και πάλι το δεξί του Βαλβέρδε) αφύλακτος επιτιθέμενος αποτυγχάνει να σκοράρει από πλεονεκτική θέση:
Βέβαια τα προβλήματα δεν πρέπει να εντοπίζονται μόνο στην αμυντική γραμμή, αφού η έλλειψη οργάνωσης ξεκινούσε από το κέντρο. Όπως παραδέκτηκε κι ο ίδιος ο προπονητής στις δηλώσεις του, χρειάζεται να κρατάμε περισσότερο τη μπάλα στο νευραλγικό αυτό χώρο. Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις που τα άκρα της άμυνας χρειάστηκαν επιπλέον βοήθειες από τους εξτρέμ, αυτές έρχονταν – αν έρχονταν – με δόση καθυστέρησης και δίχως ιδιαίτερο… ζήλο.
Τέλος, ο τρόπος που αμυνόμαστε στις στημένες μπαλιές προβληματίζει έντονα. Είναι ένα φαινόμενο που πρωτοεμφανίστηκε στην προετοιμασία και ακόμα δεν έχει εξαλειφθεί παρά τις πολλές αλλαγές προσώπων στην άμυνα και κάτω από τα γκολπόστ. Αντίθετα, στα παιχνίδια με Απόλλωνα και Ολυμπιακό, ήταν ιδιαίτερα έντονο, με την ομάδα μας να μοιάζει ανίκανη να καθαρίσει με αποφασιστικότητα τις φάσεις μπροστά στην εστία του Βαλβέρδε, πριν καν δημιουργηθούν. Πότε η ετοιμότητα του Γάλλου πορτιέρο, πότε η αστοχία των αντιπάλων, μας επέτρεψαν να αναπνέουμε αέρα κορυφής. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει επ’ άπειρον, επομένως πρέπει να δοθούν λύσεις άμεσα! Η ποιότητα είναι δεδομένη, έτσι ο Ρόνι Λεύι καλείται να βρει τις λύσεις αφού βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να έχει… προειδοποιηθεί δίχως κόστος.
