Συγκρίνοντας τον περσινό και τον φετινό τελευταίο εντός έδρας αγώνα της χρονιάς, παρατηρείται μια διαφορά από τη γη έως τον ουρανό. Σίγουρα ο κόσμος δεν ήταν ευχαριστημένος με την προοπτική της… πέμπτης θέσης, ούτε με την αδυναμία για έξοδο στην Ευρώπη για δεύτερη σερί χρονιά, αλλά έβλεπε κάποια στοιχεία που τον έκαναν να αισιοδοξεί.
Αυτά ήταν το στοιχειώδες ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας που έπαιζε η ομάδα όλη τη χρονιά, αλλά και η προσπάθεια απέναντι στον Απόλλωνα για τη φανέλα και μόνο. Και όπως όλοι γνωρίζουμε όταν κόσμος και ποδοσφαιριστές είναι ένα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», τότε ο οποιοσδήποτε αντίπαλος, οποιουδήποτε βεληνεκούς την έχει άσχημα.
Στις 16 Μαΐου 2015 ο Ανορθωσιάτικος κόσμος είχε κατακλύσει το γήπεδο για να σπρώξει την ομάδα στη νίκη και να διαδηλώσει υπέρ της παραμονής του Άντρε Πάους. Στις 7 Μαϊου 2016 η Ανόρθωση έπαιξε μπροστά σε συγγενείς και φίλους, μη μπορώντας να νικήσει ακόμα και την Νέα Σαλαμίνα που είχε καταγράψει μηδέν στα οκτώ στη δεύτερη φάση του πρωταθλήματος.
