Ανορθωσιάτης δεν γίνεσαι, γεννιέσαι. Γεννήθηκα και έζησα τα παιδικά μου χρόνια στη Βατυλή, σε Ανορθωσιάτικη οικογένεια. Ήταν αυτονόητο ότι θα ήμουν υποστηρικτής της Ανόρθωσης. Ήταν δύσκολη εποχή. Η Κύπρος περνούσε από την Αγγλοκρατία στην Ανεξαρτησία, με τη μεσολάβηση του αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο όπως γνωρίζετε ότι η Ανόρθωση είχε τεράστια συμβολή. Πολλά μέλη της, ακόμα και αθλητές, πρωταγωνίστησαν στον Αγώνα. Μεγαλώσαμε σε μια οικογένεια – η οποία επίσης είχε τη δική της συμμετοχή στον Αγώνα – με τις ιστορίες για τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παπαδόπουλο. Πέραν τούτου, η Ανόρθωση πρωταγωνιστούσε στους αγωνιστικούς χώρους. Από το 1957 μέχρι το 1964, κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, τρία κύπελλα και ένα νταμπλ και χαρακτηρίστηκε τότε Μεγάλη Κυρία. Ήταν μια περίοδος που προσέλκυσε πολλούς φιλάθλους ακόμα και εκτός Αμμοχώστου.
– Πότε πήγατε πρώτη φορά γήπεδο;
Δεν θυμάμαι, πήγαινα από πολύ μικρός. Πηγαίναμε με την οικογένεια, φίλους, συγγενείς. Γεννηθήκαμε στα γήπεδα.
– Τι θυμάστε πιο έντονα από τα χρόνια σας ως φίλαθλος;
Τον επαναληπτικό Τελικό Κυπέλλου του 1971. Αντίπαλος η Ομόνοια, στο ΓΣΕ. Είχε γίνει σπουδαίο παιχνίδι και υπήρχε πάθος στις κερκίδες. Ήμουν κι εγώ στην κερκίδα κρατώντας μια τρακατρούκα! Κερδίσαμε 1-0 με γκολ του Παναγίδη στην παράταση και πήραμε το Κύπελλο.
– Με ποιά γωνιά του Μουσείου της Ανόρθωσης είστε πιο συνδεδεμένος;
Κάθε γωνιά, κειμήλιο ή φωτογραφία έχουν τη δική τους ιστορία. Ξυπνούν μνήμες – παλιές ή πρόσφατες – που συγκινούν. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι η επιστολή του Ελευθέριου Βενιζέλου, σε ένα χώρο του μουσείου που ονομάζεται «Υπέρ Πατρίδος». Την απέστειλε ο πρωθυπουργός της Ελλάδος το 1912 προς την Ανόρθωση, με τις ευχαριστίες του εκ μέρους του έθνους, για τον έρανο που πραγματοποιήθηκε από την Ανόρθωση, υπέρ της Ελλάδος. Είναι μια από τις μεγαλύτερες στιγμές στην Ιστορία μας και αποτυπώνεται μέσα από αυτή την επιστολή.
Επειδή μπορούσα! Το έκανα για τα παιδιά μου. Αν πριν δέκα χρόνια με ρωτούσατε αν θα μπορούσα ποτέ να είμαι στα διοικητικά, μάλλον θα σας έβγαζα τρελό. Δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε είχα διάθεση να εμπλακώ, πέραν του να παρακολουθώ ως φίλαθλος, να χαίρομαι τις τεράστιες επιτυχίες και να στεναχωριέμαι με τις αποτυχίες. Η πραγματικότητα είναι πως τα τελευταία χρόνια, συνέβαινε περισσότερο το τελευταίο. Κάτι που στεναχωρούσε πολύ τα παιδιά μου. Απεφάσισα να εμπλακώ ενεργά. Ομολογώ η κατάσταση ήταν πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο φαινόταν απ’ έξω. Τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά και όχι μόνο οικονομικά. Όμως πιστεύω με αρκετή και σκληρή δουλειά, μπήκαμε σ’ ένα καλό δρόμο. Η ουσία δεν είναι να δίνεις πακτωλούς χρημάτων και να κλείνεις τρύπες. Νόημα έχει να νοικοκυρέψεις τα οικονομικά, να βάλεις ένα πρόγραμμα αποπληρωμής των παλιών οφειλών και να δημιουργήσεις προϋποθέσεις ώστε να μην δημιουργηθούν νέες. Να θέσεις τις σωστές διαδικασίες προκειμένου να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες που να καθιστούν και στο μέλλον απαγορευτικά τα όποια φαινόμενα διασπάθισης χρήματος.
Πάρα πολλά! Αλλά έχω πάρει αντίστοιχα μεγάλες χαρές και προ πάντων την αγάπη του κόσμου. Πραγματικά ένας υπέροχος κόσμος, πιστός στην ομάδα, αφοσιωμένος. Έχει περάσει πολλά τα τελευταία χρόνια και επιτέλους άρχισε να βλέπει ότι η ομάδα βγαίνει από το τέλμα και σταθερά ανεβαίνει, σε όλα τα επίπεδα. Μας έχει αγκαλιάσει όσο δε φαντάζεστε. Νομίζω το διαπιστώνετε και ‘σεις από την παρουσία του στα γήπεδα εντός και εκτός έδρας.
Ασχολούμαι κυρίως με εργολαβίες. Παράλληλα, με διάφορες επενδύσεις ενώ τώρα μπαίνουμε και στη διαχείριση αποβλήτων.
Η εταιρεία ήταν η μοναδική λύση που μας απέμενε τότε, αφού οι όποιες προσπάθειες κάναμε να πάρουμε βοήθεια από διάφορους πόρους, έπεφταν στο κενό. Η ανταπόκριση ήταν πολύ μικρή. Η εταιρεία συστάθηκε προκειμένου να υπάρξει μια άντληση κεφαλαίων και να κρατήσουμε το Σωματείο στη ζωή. Αυτό έγινε και γλυτώσαμε το λουκέτο. Μέσα από την εταιρική διακυβέρνηση, θέλαμε να εμπεδωθούν τρεις πυλώνες διοίκησης: επαγγελματισμός, διαφάνεια η χρηστή διοίκηση. Αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία για να πετύχει οποιαδήποτε εταιρεία, είτε ποδοσφαιρική, είτε άλλη. Είμαι χαρούμενος γιατί βλέπω πως με τη βοήθεια των συνεργατών μου, αυτοί οι τρεις πυλώνες εμπεδώνονται σε όλο το οικοδόμημα της Ανόρθωσης. Και όταν αύριο – μεθαύριο ο Πουλλαΐδης φύγει, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και να διασφαλίζουν τη συνέχεια.
Δυστυχώς οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να είμαι στην Κύπρο το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου. Πρόεδρος της εταιρείας είναι ένας πολύ αξιόλογος, τίμιος άνθρωπος, ο κ. Χαράλαμπος Μανώλη. Τρέχει ακατάπαυστα για την Ανόρθωση και χαίρει της εκτίμησης όλου του κόσμου, ακόμα και εκτός του Συλλόγου. Είμαστε σε διαρκή επαφή και επικοινωνία και συναποφασίζουμε μαζί με τους συνεργάτες μας για όλα τα θέματα. Είναι ομαδική η δουλειά που γίνεται από πολύ αξιόλογους ανθρώπους που δουλεύουν μέρα νύχτα για την προκοπή της Ανόρθωσης.
Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχει πολύς κόσμος που συμμετέχει στη μετοχική σύνθεση. Απλός κόσμος, με εκατό ή χίλια ευρώ. Που θέλει να βοηθήσει την ομάδα οικονομικά αλλά και να έχει λόγο στις εξελίξεις, στις Γενικές Συνελεύσεις. Σίγουρα, τόσο προσωπικά όσο και ως οικογένεια έχουμε επενδύσει πολλά λεφτά και κατά συνέπεια κατέχουμε σεβαστό αριθμό μετοχών. Όμως, το έχει επαναλάβει κατά κόρον, όποιος επιθυμεί και όποτε επιθυμεί, δεν έχω κανένα ενδοιασμό να του πωλήσω ακόμα και από τις προσωπικές μου μετοχές. Θέλω να βοηθήσω και μακάρι η ομάδα σε πολύ λίγα χρόνια να είναι οικονομικά αυτάρκης ώστε να την αναλάβουν νέοι άνθρωποι με το δικό τους όραμα. Εμείς, θα τους κληροδοτήσουμε τις διαδικασίες που θεσπίσαμε και ένα υγιές οικονομικά Σωματείο.
Γύρω στα εννιά εκατομμύρια. Πριν μερικά χρόνια είχε αγγίξει τα 17! Έγινε τεράστιος αγώνας για να μειωθεί το χρέος, αλλά δεν επαναπαυόμαστε. Έγινε ιεράρχηση των χρεών σε επικίνδυνα και μη. Τα επικίνδυνα είναι χρέη που έχουν να κάνουν με τα κριτήρια και εάν παραλείψεις να τα πληρώσεις θα έχεις δυσμενείς βαθμολογικές συνέπειες και όχι μόνο. Έγιναν διακανονισμοί και καταβάλλουμε τεράστια προσπάθεια να είμαστε συνεπείς και να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας. Τα προβλήματα είναι ακόμα πολλά, οι ανάγκες τεράστιες, οι απαιτήσεις από το παρελθόν μας στοιχειώνουν. Όμως, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε στον δύσκολο δρόμο της οικονομικής εξυγίανσης. Υπολογίζουμε βάσιμα ότι σε μια 5ετία θα έχει απομείνει ένα χρέος κάτω από ένα εκατομμύριο. Απόλυτα διαχειρίσιμο δηλαδή. Υπολογίστε ότι τώρα πληρώνουμε κάπου 3.5 εκατομμύρια τον χρόνο για τα παλιά.
Αυτό δεν μπορώ να σας το πω με ασφάλεια. Μπορώ σίγουρα να σας πω την συχνότητα των ταξιδιών μου, που είναι κατά μέσο όρο ένα κάθε τρεις μέρες!
Σίγουρα στερούμαι αρκετό από τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου, ακόμα και χρόνο από τις δουλειές. Ξέρετε, εργάζομαι 16 ώρες τη μέρα. Πολλές φορές χρειάστηκε να φύγω από μια συνάντηση γιατί κάτι επείγον προέκυψε στην Ανόρθωση ή ακόμα και να αλλάξω το πρόγραμμά μου για να βρεθώ από την Άπω Ανατολή στην Κύπρο για λογαριασμό της Ανόρθωσης. Όμως, είναι τεράστια τιμή να ηγείσαι αυτού του ιστορικού συλλόγου. Από την στιγμή που απεφάσισα να είμαι εδώ, έχω αφοσιωθεί. Έχω βάλει πείσμα να πετύχουμε και θα πετύχουμε. Διότι, ξέρετε τι λένε για το πείσμα το Βατυλιώτικο (γέλια)!
Δεν κάναμε κάτι μαγικό. Απλά μπήκε τάξη σε όλα τα θέματα, διαδικασίες και πρωτόκολλα λειτουργίας, για όλα τα ζητήματα. Κανείς δεν αποφασίζει μόνος και καμιά απόφαση δεν μένει χωρίς να ελεγχθεί. Για οποιαδήποτε απόφαση, χρειάζονται τρεις υπογραφές.
Είναι κάτι που ισχύει στις πλείστες ομάδες διεθνώς. Όχι ακριβώς του τεχνικού διευθυντή, αλλά διευθυντή ποδοσφαίρου. Είναι ο ενδιάμεσος της διοίκησης και του προπονητή, ο άνθρωπος που λύνει τα χέρια και του προπονητή βοηθώντας τον σε πάρα πολλά ζητήματα, όπως και της διοίκησης διευκολύνοντας το έργο της στα μη τεχνικά. Αφού θέλουμε να έχουμε επαγγελματισμό, οφείλουμε να έχουμε διευθυντή ποδοσφαίρου. Είναι μέρος των διαδικασιών που εφαρμόζουμε στο ποδοσφαιρικό τμήμα, έχοντας σημαίνοντα ρόλο.
Όχι. Το έχω ξαναπεί, από την πέμπτη θέση που καταλάβαμε πέρσι, δεν μπορείς εύκολα να ανεβείς στην πρώτη. Υπάρχει τριετές πλάνο σε πλήρη εφαρμογή και βρίσκεται στον δεύτερο χρόνο του. Αυτό προβλέπει ότι η ομάδα του χρόνου θα πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα. Όμως, όταν υπάρχουν οι δυνατότητες, όταν το νιώθεις ότι μπορείς, θα ήταν έγκλημα να μην το διεκδικήσεις από φέτος. Θα δούμε που θα μας βγάλει το τέλος της χρονιάς όταν κάνουμε ταμείο. Προς το παρόν, προσγειωμένα, παιχνίδι με παιχνίδι. Υπομονή και στήριξη στην ομάδα.
Δεν θα κάνουμε μεταγραφές χάριν των μεταγραφών. Η ομάδα έχει ενισχυθεί όσο πρέπει. Εκεί που εντοπίστηκαν αδυναμίες, ήρθαν ποδοσφαιριστές. Έχουμε ένα γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ, στο οποίο πιστεύουμε πάρα πολύ. Κι ένα μισθολόγιο το οποίο δεν θέλουμε να φέρουμε σε καμιά περίπτωση σε ανισορροπία με τις λεγόμενες υπερβάσεις. Άλλωστε, πριν από λίγο μιλούσαμε για το χρέος και την συνετή οικονομική πολιτική.
Δεν είναι σωστό να ξεχωρίσω κάποιον. Όμως, και θα το πω αφού το ξέρει όλος ο κόσμος, έχω μεγάλη αδυναμία στα δεκάρια. Στο προσωπικό μου μουσείο, στο σπίτι, έχω μια μεγάλη συλλογή με αυθεντικές φανέλες από διάσημα δεκάρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Τον Μέσι! Σημασία έχει πάντα το σύνολο. Μπορεί να θέλεις πολύ ένα ποδοσφαιριστή και να μην μπορείς να τον φέρεις. Όπως έμαθα όμως, αν ψάξεις λίγο προσεκτικά, ενδεχομένως να βρεις και καλύτερο.
Σίγουρα! Βήμα με βήμα. Πρώτα απ’ όλα η οικονομική εξυγίανση και μετέπειτα αυτάρκεια. Απ’ εκεί και πέρα, η ομάδα να επανέλθει στους τίτλους, να καθιερωθεί ξανά στην Ευρώπη και φυσικά θα έρθει εκ νέου η ώρα των Ομίλων.
Τα έχουμε πει αρκετές φορές. Δεν είχε ποτέ τεθεί τέτοιο θέμα. Έχουμε τον προπονητή μας, τον πιστεύουμε και νομίζω μας δικαιώνει. Άρα, ποιός ο λόγος να τα συζητάμε ξανά;
Θέλουμε την Ανόρθωση να είναι παρούσα σε όλα τα αθλήματα. Πετόσφαιρα ανδρών και γυναικών, φούτσαλ, καλαθόσφαιρα, γυναικείο ποδόσφαιρο, άρση βαρών. Στόχος, να πρωταγωνιστούμε σε όλα αυτά τα αθλήματα. Να αθλούνται οι νέοι μας με τα χρώματα της Ανόρθωσης και να τα τιμούν.
Προσπαθώ, όσο μπορώ. Ακόμα κι όταν είμαι εξωτερικό, όταν υπάρχει διαδικτυακή μετάδοση βλέπω ζωντανά τα παιχνίδια και αισθάνομαι πολύ περήφανος για τα τμήματά μας.
Είναι πολλά πράγματα και μετά ποδόσφαιρο. Η Ανόρθωση δεν είναι ένας απλός, συνηθισμένος σύλλογος, είναι η Ιστορία της. Και φυσικά, η Ανόρθωση είναι η Αμμόχωστος που ζει, που παλεύει, που όχι απλά επιβιώνει αλλά θριαμβεύει. Από το 1974 και μετά, όχι μόνο η Ανόρθωση μα όλα τα προσφυγικά Σωματεία, έχουν αυτό το ιερό χρέος και καθήκον: να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη των κατεχομένων μας, να κρατήσουν άσβεστη τη φλόγα της επιστροφής. Ζούμε και αναπνέουμε για τη μέρα που θα βρεθούμε ξανά στα Άγια χώματα της Αμμοχώστου.
Μακάρι να γυρίσουμε το συντομότερο και η περιουσία στη Λάρνακα είναι το τελευταίο που θα σκεφτούμε. Μελέτη και σχεδιασμός έχει γίνει πάντως και γι’ αυτό. Σίγουρα θα γυρίσουμε στην Αμμόχωστο, το θεωρώ αυτονόητο. Εκεί είναι ο φυσικός μας χώρος και εκεί θα βρεθούμε, αργά ή γρήγορα. Η Αμμόχωστος μας περιμένει.