Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο των πολλών λεγεωνάριων, λίγοι ποδοσφαιριστές υπερβαίνουν τα επαγγελματικά όρια και βλέπουν το τι υπάρχει πίσω από το έμβλημα ενός σωματείου που τους εργοδοτεί. Από την μεριά των οπαδών, άλλο πράγμα να υποστηρίζεις έναν νεαρό Κύπριο ποδοσφαιριστή που βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας και ο οποίος γνωρίζει ότι Ανόρθωση Αμμοχώστου εστί κάτι περισσότερο από έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο και άλλο έναν ξένο που πολύ πιθανόν να ήρθε για να δει και να απέλθει.
Την δεδομένη στιγμή το ρόστερ της ομάδας αποτελείται από μια πλειάδα εθνικοτήτων, εντούτοις μετά από πάρα πολλά χρόνια παρατηρούμε έναν ιδιαίτερο δέσιμο μεταξύ ποδοσφαιριστών και κόσμου. Είναι φανερό ότι αυτή η σχέση αλληλεγγύης έχει δημιουργηθεί πέραν του γεγονότος ότι η ομάδα πάει από το καλό στο καλύτερο, δίνοντας διαπιστευτήρια πρωταθλήτριας. Είναι φανερό από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι ποδοσφαιριστές εντός και εκτός γηπέδου, ότι έχουν αντιληφθεί την πειθαρχία και τιμή που αποτελεί να φοράει κανείς την φανέλα με τον φοίνικα στο στήθος.
Μόνο τυχαία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν γεγονότα όπως η επίσκεψη του Ρέζεκ στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και οι δηλώσεις Μπόα και Κάλβο ότι στην Ανόρθωση έχουν βρει μιαν οικογένεια που τους στήριξε στα δύσκολα. Κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι ο τρόπος που πανηγυρίζουν οι ποδοσφαιριστές κάθε γκολ και κάθε νίκη μπροστά από τον – διψασμένο για διακρίσεις – κόσμο της Ανόρθωσης.
