Μια αλλόκοτη συνέντευξη: Γιαν Κόπριβετς ο σέξι τερματοφύλακας της Ανόρθωσης

Γνώριζες τίποτα για την Κύπρο, προτού υπογράψεις με την Ανόρθωση;
Από το σχολείο λάτρευα τη γεωγραφία, οπότε ήξερα πού βρισκόταν η Κύπρος. Ωστόσο, ερχόμενος εδώ, δεν γνώριζα πολλά πράγματα, πέρα του ότι πρόκειται γι’ ένα μικρό νησί, με πολλή ζέστη.

Είχες καθόλου ιδέα για το κυπριακό πρωτάθλημα;
Γνώριζα για την Ανόρθωση, τον ΑΠΟΕΛ και την Ομόνοια, λόγω της ευρωπαϊκής τους πορείας. Ειδικά για τον ΑΠΟΕΛ, που αγωνίστηκε στους ομίλους του Champions League. Για να είμαι ειλικρινής, όταν επικοινώνησε μαζί μου η διοίκηση της Ανόρθωσης, δεν ήξερα πως ήταν τόσο καλό το επίπεδο του κυπριακού πρωταθλήματος.

Ωστόσο, θεωρείς πισωγύρισμα στην καριέρα σου το ότι ήρθες στην Κύπρο, δεδομένου πως πολλοί ποδοσφαιριστές ονειρεύονται να παίξουν στο ιταλικό πρωτάθλημα, στο οποίο εσύ αγωνιζόσουν για οκτώ χρόνια;
Καθόλου, παρόλο που το ιταλικό πρωτάθλημα είναι από τα καλύτερα στον κόσμο. Τα τελευταία τρία χρόνια, αγωνιζόμουν σε μια ομάδα στη δεύτερη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος. Οπότε για μένα, ο ερχομός μου στην Κύπρο, είναι ένα βήμα μπροστά στην καριέρα μου. Η Ανόρθωση είναι μια από τις κορυφαίες ομάδες του κυπριακού πρωταθλήματος, που έχει όλα τα φόντα για να κερδίζει πρωταθλήματα.
Κάθε ποδοσφαιριστής, θέλει να αγωνίζεται σε μια τέτοια ομάδα.

Δεν είναι κάπως περίεργο να είσαι τερματοφύλακας; Όταν κερδίζει η ομάδα σου, είσαι ο αρχηγός και όταν χάνει, οι οπαδοί σού ρίχνουν τη μεγαλύτερη ευθύνη.
Δεν είναι πάντα έτσι. Εμείς οι τερματοφύλακες, είμαστε αντι-ποδοσφαιριστές. Ο στόχος στο ποδόσφαιρο είναι να βάλεις όσα περισσότερα γκολ γίνεται. Οι τερματοφύλακες, όμως, πρέπει να τα αποκρούουν. Ο κόσμος σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, θέλει να δει να πέφτουν πολλά γκολ, σε αντίθεση με εμάς τους τερματοφύλακες. Οπότε, δεν είναι τόσο εύκολο. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι πρέπει να είσαι λιγάκι τρελός για να είσαι τερματοφύλακας.

Από πιτσιρίκι, ήθελες να γίνεις ποδοσφαιριστής;
Πάντοτε λάτρευα τα σπορ. Από έξι χρονών, άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο. Μετά, τα παράτησα για 2-3 χρόνια. Έκανα τζούντο κι έπαιζα μπάσκετ. Ύστερα, αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω τερματοφύλακας. Γενικότερα, στη χώρα μου, τη Σλοβενία, τα παιδιά έχουν πολλές επιλογές προκειμένου να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Φημιζόμαστε, άλλωστε, για το μπάσκετ, το σκι, το κολύμπι και το χάντμπολ. Τα περισσότερα αγόρια, όμως, ονειρεύονται να γίνουν ποδοσφαιριστές.

Τι σου λείπει περισσότερο από εκεί;
Από τη Σλοβενία, έφυγα στα 17 μου. Οπότε, συνήθισα. Δεν μου λείπει κάτι, εκτός από τους φίλους και την οικογένειά μου. Κάθε χρόνο, περνώ ένα μήνα εκεί. Έτσι, δεν είναι τόσο δύσκολο.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά σου χρόνια;
Ήταν μια όμορφη εποχή. Η οικογένειά μου, μου προσέφερε ό,τι χρειαζόμουν. Έχω μια ετεροθαλή αδελφή, από τη μητέρα μου, 11 χρόνια μεγαλύτερη. Οπότε, όπως αντιλαμβάνεσαι, εγώ ήμουν ο πιο δραστήριος μέσα στο σπίτι. Ένας μικρός μπελάς!

Οι γονείς σου, στήριξαν την απόφασή σου να γίνεις ποδοσφαιριστής;
Η μαμά μου ως δασκάλα -ο πατέρας μου είναι οδηγός φορτηγού- ήθελε πρώτα να τελειώσω το σχολείο. Στο τέλος, όμως, την αποδέχθηκε και νομίζω είναι μια από τις μεγαλύτερες μου θαυμάστριες.

Φαντάζομαι, όμως, πως δεν θα ήταν εύκολο για εκείνην, το ότι έφυγες από το σπίτι στην ηλικία των 17 χρονών.
Από το πατρικό μου, έφυγα στα 14, για να ενταχθώ σε μια ποδοσφαιρική ακαδημία, σε μια άλλη περιοχή, μια ώρα δρόμο από εκεί. Για τη μητέρα μου, ήταν πολύ δύσκολο. Εγώ πάλι, δεν σκεφτόμουν τίποτα πέρα από το ποδόσφαιρο. Είχα κάνει μια σωστή επιλογή, γιατί παράλληλα με τις προπονήσεις μου, έκανα και τα μαθήματά μου. Όταν επέστρεψα στο πατρικό μου, στα 17 μου, δέχθηκα πρόταση από μια ιταλική ομάδα. Έπρεπε, λοιπόν, να διαλέξω αν θα πήγαινα για σπουδές ή αν θα υπέγραφα επαγγελματικό συμβόλαιο. Για μένα, όμως, δεν υπήρξε δίλημμα.

Είσαι ευχαριστημένος απ’ όσα έχεις κάνει μέχρι σήμερα;
Ναι. Βέβαια, ακόμη είμαι 27 χρονών και πρέπει να συνεχίσω να προπονούμαι σκληρά για να μπορέσω να επιτύχω τους στόχους μου.

Έχεις σκεφτεί εναλλακτικές για το μέλλον;
Δεν έχω και πολλές επιλογές. Συνήθως, οι τερματοφύλακες αγωνίζονται περισσότερα χρόνια από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Γι’ αυτό, θέλω να είμαι επαγγελματίας τερματοφύλακας, όσο το δυνατόν περισσότερο. Για μετά, θα ήταν καλό να κάνω κάτι εκτός ποδοσφαίρου. Θα μου άρεσε να άνοιγα ένα δικό μου κατάστημα ή να είχα ένα ιταλικό εστιατόριο στη Σλοβενία. Αλλά, επειδή δεν είναι στην κουλτούρα μας να βγαίνουμε συχνά έξω για φαγητό, θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να πείσω τους συμπατριώτες μου ότι αξίζει τον κόπο.

Προσαρμόστηκες εύκολα στην Κύπρο;
Η Κύπρος έχει αρκετά κοινά με τη νότια Ιταλία, που είναι εξίσου τόση ζέστη. Επίσης, κι εδώ βρήκα καλό φαγητό. Βέβαια, η κουλτούρα στην Ιταλία διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Εμένα, μου αρέσει να ταξιδεύω και να γνωρίζω κόσμο. Είμαι πολύ κοινωνικός και περίεργος, έτσι προσαρμόζομαι εύκολα όπου και αν πάω.

Έχεις προλάβεις να δεις την Κύπρο;
Ναι, έχω επισκεφθεί διάφορα μέρη. Στην αρχή, νόμιζα πως θα δυσκολευόμουν με το οδήγημα, καθώς στη Σλοβενία και στην Ιταλία
οδηγούν από την αντίθετη πλευρά. Μου αρέσει πολύ και η περιοχή της Ορόκλινης, όπου μένω. Δυσκολεύτηκα να βρω να νοικιάσω διαμέρισμα στο κέντρο της Λάρνακας, επειδή έχω σκύλο. Έτσι, βρήκαμε με τη σύντροφό μου ένα υπέροχο σπίτι με αυλή κι είμαστε όλοι ευτυχείς.

Παρόλο που έχεις σύντροφο, να υποθέσω ότι ξέρεις να μαγειρεύεις, μιας και έμενες μόνος από νεαρή ηλικία;
Λατρεύω τη μαγειρική. Φτιάχνω τα πάντα. Από πάστες μέχρι κρεατικά. Από ορεκτικά μέχρι επιδόρπια. Τώρα, έχω μάθει να φτιάχνω και ρυζόγαλο. Βέβαια, και η Anja μαγειρεύει εξαιρετικά. Μας αρέσει να είμαστε μαζί στην κουζίνα και να βοηθά ο ένας τον άλλον.

Αν καθαρίζεις κιόλας, είναι τυχερή.
Φυσικά και καθαρίζω. Κι εγώ, όμως, είμαι τυχερός που την έχω.

Είναι Ιταλίδα;
Όχι. Είναι από την πατρίδα μου, τη Σλοβενία. Ήμασταν φίλοι όταν ήμασταν παιδιά, στην ηλικία των 12-13 χρονών. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε ξανά και αρχίσαμε να βγαίνουμε.

Δεν είχε πρόβλημα να σε ακολουθήσει εδώ;
Καθόλου. Λατρεύει την Κύπρο.

Πόσα χρόνια είστε ζευγάρι;
Έξι χρόνια, μ’ έναν χρόνο αποχής στη μέση.

Τι σου αρέσει σ’ εκείνην;
Εκτός από την ομορφιά της, η απλότητά της. Και εμένα, μου αρέσει η απλότητα στη ζωή μου. Δεν παραπονιέται και γενικότερα διαθέτει προσωπικότητα.

Δεν ζηλεύει τις θαυμάστριες σου;
Από τη στιγμή που είναι μαζί μου κι εγώ μαζί της, υπάρχει λόγος; Μεταξύ μας, υπάρχει εμπιστοσύνη. Γενικότερα, δεν μου αρέσει το αίσθημα της ζήλιας.

Βοήθησε τη σχέση σας, το γεγονός ότι ήσασταν φίλοι προηγουμένως;
Ήμασταν φίλοι σε μικρή ηλικία και μετά χάσαμε επαφή για 5-6 χρόνια. Όταν βρεθήκαμε, ήταν σαν να γνώριζα έναν άλλον άνθρωπο. Ακόμη και το διάστημα που ήμασταν χώρια, πάλι παρατήρησα θετικές αλλαγές στον χαρακτήρα της. Μια σχέση, άλλωστε, χρειάζεται συνεχή προσπάθεια.

Ο γάμος υπάρχει στα πλάνα σας; Μην ανησυχείς, η συνέντευξη είναι στα ελληνικά, οπότε η Anja δεν θα διαβάσει την απάντηση.
(γέλια) Παρόλο που είμαστε καιρό μαζί, δεν θεωρώ ότι υπάρχει ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα που πρέπει να παντρευτεί ένα ζευγάρι. Ο γάμος είναι ένα σημαντικό βήμα στη ζωή κάθε ανθρώπου, αλλά δεν είναι υποχρεωτικός κιόλας.

Παιδιά, δεν θέλεις να αποκτήσεις;
Θέλω να παντρευτώ, όταν το αισθανθώ. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά. Και όχι επειδή είμαι αρκετά χρόνια μαζί με τη σύντροφό μου. Λατρεύω τα παιδιά. Έχω έναν ανιψιό, τεσσάρων χρονών και απολαμβάνω να περνώ χρόνο μαζί του. Βέβαια, νομίζω ότι ποτέ δεν είσαι πραγματικά έτοιμος για ένα παιδί. Άλλο να το έχεις υπό τη συνεχή φροντίδα σου και άλλο για μερικές ώρες.

Αλήθεια, τι σου αρέσει να κάνεις όταν έχεις ελεύθερο χρόνο;
Να είμαι με τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Επίσης, ασχολούμαι πολύ με την κηπουρική μαζί με την Anja, ενώ μας αρέσει να ζωγραφίζουμε παρέα. Δεν ξέρω αν είμαστε καλοί, αλλά σημασία έχει ότι περνάμε χρόνο μαζί. Στην αρχή, μπορεί να μην μας αρέσουν οι πίνακές μας, αλλά όταν τους κοιτάμε ξανά, καταλήγουμε να τους κρεμάμε στους τοίχους.

Η Anja έρχεται και σε καμαρώνει στο γήπεδο;
Φυσικά. Ξέρει υπερβολικά πολλά για το ποδόσφαιρο!

Φωτογραφίες: Στέλιος Καλλινίκου

Από Down Town, Τεύχος 468