Αν και ιδιαίτερα νωρίς, στο χθεσινό φιλικό με τη Νέα Σαλαμίνα είδαμε δείγματα της φιλοσοφίας του Άντρε Πάους και τη βελτιωμένη εκδοχή της Ανόρθωσης σε σχέση με την περσινή χρονιά. Ο Ολλανδός παραμένει πιστός στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας που θαυμάσαμε, ενισχύοντας ανάλογα με τους ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην ομάδα το πλάνο του.
Ο Άντρε Πάους ξεκίνησε την αναμέτρηση με τερματοφύλακα τον Κόπριβετς, κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Λαϊφη-Χόλγκερσον και στα άκρα της άμυνας τους Νούχου-Γκάμπριελ. Στη μεσαία γραμμή Αμπουρτζάνια-Βίκτορ συνέθεσαν το ανασταλτικό δίδυμο με τον Κωνσταντίνου σε ελεύθερο ρόλο και τους Αβραάμ-Μακρή να στηρίζουν τις προσπάθειες του Εντλοβού.
Η Ανόρθωση είχε τη συντριπτική κατοχή μπάλας στο πρώτο 20λεπτο, η οποία επισφραγίστηκε με το γκολ του Εντλοβού και μια από τις πολλές κινήσεις της επιθετικής τριπλέτας χωρίς τη μπάλα. Για να φτάσει βέβαια μέχρι το ζητούμενο η ομάδα, το κτίσιμο ξεκινούσε από τον Χόλγκερσον ο οποίος και επωμίστηκε το μαρκάρισμα του αντίπαλου επιθετικού και ήταν ο ποδοσφαιριστής που έπαιρνε πρώτος μπάλα από τον Κόπριβετς. Ο Σλοβένος τερματοφύλακας φάνηκε να έχει άνεση στις κινήσεις του έχοντας 4 σωστές μεταβιβάσεις, 1 λανθασμένη και 1 παρακινδυνευμένη προς τον Βίκτορ. Όπως αναφέραμε και χθες, αν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο δεν μπορούσε να πάρει μπάλα, κίνηση στο χώρο έκαναν οι ακραίοι αμυντικοί. Τόσο ο Γκάμπριελ, όσο και ο Νούχου είχαν πάμπολλα ανεβάσματα στο αντίπαλο μισό, με τον Βραζιλιάνο όμως να είναι ελαφρώς αργός στις επιστροφές του, γεγονός που δικαιολογείται και από την έλλειψη προπονήσεων.
Στη μεσαία γραμμή ο Βίκτορ επωμίστηκε μεγάλο μερίδιο του ανασταλτικού κομματιού με τον Αμπουρτζάνια να έχει μεν τρεξίματα, να συμμετέχει στην οργάνωση του παιχνιδιού αλλά να μη μπορεί να δείχνει λίγο αποπροσανατολισμένος. Ο Κωνσταντίνου ανταποκρίθηκε στο ρόλο του επιτελικού μέσου κερδίζοντας πολλά φάουλ χάρις στα γρήγορα πρώτα βήματά του, ενώ είχε ζωηρή συμμετοχή στην ανάπτυξη. Η επιθετική τριπλέτα όπως προαναφέραμε ήταν συνεχώς σε εγρήγορση με τον Αβραάμ ελαφρώς πιο… συντηρητικό ένεκα του επιθετικογενούς Νούχου στην πλάτη του και τον Μακρή να συγκλίνει ουκ ολίγες φορές για να αποτελέσει δεύτερο φορ στην περιοχή.
Στην επανάληψη ο Βέγκα πήρε θέση κάτω από τα δοκάρια, οι Οικονόμου είδε τον Βίκτορ να οπισθοχωρεί ως παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας, ενώ οι ο Τζανακάκης ακροβολίστηκαν στα άκρα. Στη μεσαία γραμμή ο Μαϊσουράτζε είχε ρόλο «σκούπας» με τους Μαραγκό και Ανδρέου να παίζουν σχεδόν στην ίδια ευθεία, πατώντας συχνά έξω από το αντίπαλο τετράγωνο. Ο Μακρής μετακινήθηκε στην κορυφή της επίθεσης ενώ ο Κυριάκου πήρε θέση στα άκρα με τον Αβραάμ. Το ξεκίνημα ήταν μάλλον νωθρό κυρίως λόγω της έλλειψης ομοιογένειας στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο με αποτέλεσμα η Σαλαμίνα να ισοφαρίσει.
Από εκεί και πέρα η ομάδα αφυπνίστηκε με τους Τζανακάκη και Κυριάκου να έχουν ορθολογικές επιλογές και γερά πνευμόνια, συνεπικουρούμενοι από τον ορεξάτο Ανδρέου. Η είσοδος του Λοϊζίδη έφερε τον Ελλαδίτη αμυντικό στο αριστερό άκρο, ενώ γι’ άλλη μια φορά ο 16χρονος Χ”Πασχάλη έδειξε ότι εκτός από μέλλον έχει και παρόν. Η προειδοποιητική βολή ήρθε στο 65ο λεπτό όταν ο Μακρής συμμετείχε σε ένα από τα πολλά ασφυκτικά πρέσιγκ που εφάρμοσε η ομάδα στο ύψος της αντίπαλης περιοχής σημαδεύοντας το δοκάρι. Στο 82ο όμως δε συγχώρεσε αφού «μυρίστηκε» το λάθος στην αντίπαλη άμυνα και αφού ξεπέρασε και τον τερματοφύλακα, πλάσαρε για το τελικό 1-2.
