Σαφέστατα θα μπορούσαμε τη δεδομένη στιγμή να μιλούμε με διαφορετικά δεδομένα, αν οι ποδοσφαιριστές μας είχαν την απαραίτητη συγκέντρωση για να αυξήσουν το υπέρ τους προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, διάστημα κατά το οποίο δημιουργήθηκαν κάποιες προϋποθέσεις στην αντεπίθεση. Ωστόσο ο φωτεινός πίνακας μετά το τελευταίο σφύριγμα του Τράττου έγραφε 1-3 και υπό τις περιστάσεις, ο Άντρε Πάους δεν βγήκε δικαιωμένος από την κίνηση τακτικής που πραγματοποίησε. Κρατώντας τον Μαϊσουράτζε στον πάγκο προκειμένου να διατηρήσει και τον Λαϊφη και τον Μάκο στη μεσαία γραμμή, ο Ολλανδός έχασε εις διπλούν.
Από την μια, ο Σεράν δεν φάνηκε αντάξιος των περιστάσεων, γεγονός βέβαια που δεν παρατηρείται για πρώτη φορά μιας και αποδεδειγμένα φαίνεται να μην «ταιριάζει» ως αμυντικό δίδυμο με τον Χόλγκερσον. Τόσο ο Σκέμπρι, όσο και ο Γκαρσία έπαιζαν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία με πλάτη τον Ισπανό, ο οποίος ιδιαίτερα το δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν καθόλου ψύχραιμος, πραγματοποιώντας και κάποια άκομψα μαρκαρίσματα.
Από την άλλη και ιδιαίτερα στην επανάληψη, η τριάδα στη μεσαία γραμμή δεν είχε διακριτούς ρόλους και ήταν παρών-απών μιας και τα στημένα εκτελούνταν για να πάει η μπάλα μπροστά όπως-όπως, ενώ ο Χόλγκερσον έψαχνε τον Γκονσάλβεζ με γεμίσματα. Απουσίασε ο παίκτης και η προσωπικότητα που θα ηρεμούσε το παιχνίδι και θα μοίραζε παιχνίδι, ενώ τα δύο γκολ του αντίπαλου ήρθαν από ισάριθμα λάθη ποδοσφαιριστών της μεσαία γραμμής.
