Το να ζητούμε από τον Χρίστο Πουλλαϊδη να τα «σκάσει» για να αγοράσει τον Τόμας Καμίνσκι είναι το ευκολότερο πράγμα. Το τι κάνει όμως ο καθένας μας για να έχει δικαίωμα να έχει απαιτήσεις, είναι το πρωτεύον ζήτημα και αυτό που θα πρέπει να απασχολήσει τον κάθε Ανορθωσιάτη προκειμένου να μπορεί να έχει άποψη και να ζητά περισσότερα από εκεί που φτάνει το χέρι του.
Η προσέλευση στο χθεσινό αγώνα δεν ήταν η αναμενόμενη όπως άλλωστε μαρτυρά και η φωτογραφία του άρθρου. Ναι ήταν Κυριακή των καρναβαλιών, ναι παίζαμε απέναντι σε μια ομάδα που μετά το πέρας της αγωνιστικής βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας, αλλά ένας Ανορθωσιάτης πρέπει και οφείλει να είναι εκεί και στα δύσκολα και στα εύκολα και στις χαρές και στις λύπες.
Ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά που η Ανόρθωση βάση προϋπολογισμού, ηλικίας ποδοσφαιριστών και οικονομικού νοικοκυρέματος εμπνέει περισσότερο από ποτέ την τελευταία πενταετία, ο κόσμος δεν μπορεί να μένει απαθείς ή να στηρίζεται στους λίγους που βάζουν το χέρι στην τσέπη.
