Τα παιχνίδια με τη Δόξα μπορεί να κρύβουν πάντα παγίδες, ωστόσο δεν είναι στα παιχνίδια που ο Ανορθωσιάτης τα περιμένει πως και πως. Ωστόσο δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να πούμε, πως πέρασαν όλα απαρατήρητα. Ένα από τα παιχνίδια που έμειναν αξέχαστα ήταν εκείνο της περιόδου 2009-10.
Μετά την προσθήκη των Μάντζιου, Σεϊρού, Πέδρο Μιγκέλ και Φοδέριγχαμ, η Ανόρθωση με τον Αντώνη Δημητρίου στο διοικητικό πηδάλιο και τον Σλάβο Μούσλιμ στην τεχνική ηγεσία φιλοδοξούσε να κατακτήσει τον τίτλο. Αφενός η ήττα από την Ομόνοια στις 23/1/2010 να κατέβασε τον πήχη των προσδοκιών, αφετέρου όμως το πρωτάθλημα είχε πολύ δρόμο.
Έτσι στις 6/2/2010 η Ανόρθωση αντιμετώπιζε την πάντα μαχητική ομάδα της Δόξας Κατωκοπιάς. Η ομάδα μας ήθελε πάση θυσία τη νίκη. Σε ένα παιχνίδι που στην κυριολεξία πόνεσαν τα ματάκια όσων παρευρέθηκαν, ο Καφού με μια γκολάρα από αυτές που σπάνια βλέπουμε, αποζημίωσε τον κόσμο στις εξέδρες που δικαιολογημένα γκρίνιαζε. Για την ιστορία το παιχνίδι έληξε 3-0 υπέρ της Ανόρθωσης.
