Πίεση από πολύ ψηλά εφάρμοσε χθες η ΑΕΛ στο πρώτο ημίχρονο βραχυκυκλώνοντας ουσιαστικά την λειτουργία της ομάδας μας. Το γνωστό μας παιχνίδι από πίσω με τον Καμίνσκι να μοιράζει μπάλες στους κεντρικούς αμυντικούς ήταν περισσότερο λόγος ανησυχίας παρά ελπίδας για κάτι καλό σε αυτό το διάστημα αφού οι Λεμεσιανοί μας απείλησαν σε 2-3 περιπτώσεις.
Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε πως σε 2 περιπτώσεις ο Πάους έβαλε τις φωνές στο Βέλγο τερματοφύλακα ζητώντας του να εκτελεί τα ελεύθερα με γεμίσματα προς το κέντρο. Πάλι καλά να λέμε που ο Μαισουράτζε ήταν σε καλή μέρα σουλουπωνωντας κάπως την κατάσταση στα μετόπισθεν.
Διορθώθηκαν σχετικά τα πράγματα στην επανάληψη αφού αφενός η ομάδα ανέβασε ρυθμούς αφετέρου περιορίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό και το πρέσινγκ που ασκούσαν οι αντίπαλοι.
Και ενώ οι περισσότεροι από μας άρχισαν να συμβιβάζονται με την ιδέα του “Χ” χτυπήσαμε σαν την κόμπρα, “σκοτώνοντας” την ΑΕΛ όπως δοκίμαζαν να κάνουν αυτοί επί 45 λεπτά στο Α’μέρος. Με πίεση από ψηλά.
Αν και στο 89′, ο Μακρής ήταν εκεί που έπρεπε για να εκμεταλλευτεί την λάθος πάσα του Εντμάρ, ο Γκονζάλο είπε “ευχαριστώ” στον συμπαίκτη του και έδωσε πάσα πάρε-βάλε στον Αβραάμ που απλά τέλειωσε την δουλειά χαρίζοντας μας νίκη….6 βαθμών.
