Τρεις ήττες σε τέσσερις αγωνιστικές δεν είναι ένας τιμητικός απολογισμός, πόσο μάλλον για μια ομάδα σαν την Ανόρθωση. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται με τη ψυχρή λογική των αριθμών, ωστόσο με μια πιο προσεκτική ματιά, υπάρχουν λόγοι για χαμόγελα και αισιοδοξία.
Τρεις βαρβάτες έξοδοι
Η Ανόρθωση έχει ήδη ολοκληρώσει τις επισκέψεις της στο ΓΣΠ, τουλάχιστον για την κανονική περίοδο, σε συνδυασμό με την μια από τις δύο εξόδους στο Δασάκι απέναντι στον σκληροτράχηλο Ερμή. Και στα τρία παιχνίδια η ομάδα μας θα μπορούσε να πάρει το λιγότερο την ισοπαλία, ωστόσο κατά κύριο λόγο η κόπωση στα τελευταία στάδια του αγώνα, δεν επέτρεψε να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο. Αυτό που προβλημάτισε περισσότερο ήταν ο αγώνας της περασμένης Κυριακής, όπου παρουσιαστήκαμε νωθροί στο τελείωμα των φάσεων και ευάλωτοι αμυντικά, με τον Καμίνσκι να κρατά τα προσχήματα.
Ατολμία
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης στην τελική προσπάθεια, συνεισφέρει καταλυτικά στο μηδέν ενεργητικό των τελευταίων δύο αγώνων. Αν και στο ΓΣΠ Μακρής και Ιακοβένκο είχαν από δύο προσπάθειες στον στόχο, κοινό γνώρισμα των περισσότερων παιχνιδιών είναι η ευκολία με την οποία φτάνουμε στο αντίπαλο κουτί και η απροθυμία των ποδοσφαιριστών μας να πάρουν πάνω τους το τέλειωμα της φάσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι απέναντι στον Ερμή, η μοναδική προσπάθεια που κατέληξε στο στόχο ήταν μια ατομική ενέργεια του Κάλβο που τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι.
Θυσία η αφετηρία, χάρην του τερματισμού
Με μαθηματική ακρίβεια, η Ανόρθωση παρουσιάζει στοιχεία τα οποία υπό κανονικές περιστάσεις δεν έπρεπε και αυτό διατυπώνεται με την καλή έννοια. Δεν πρέπει να λησμονούμε πρωτίστως ότι για ακόμα ένα καλοκαίρι είχαμε ένα ράβε-ξήλωνε του ρόστερ με τη συντριπτική πλειοψηφία των εντεκαδάτων να μετρούν τον πρώτο χρόνο παρουσίας τους. Μάλιστα πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, κάνουμε λόγο για ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην ομάδα στο παρά πέντε της έναρξης του πρωταθλήματος με αποτέλεσμα αυτό να κοστίσει στην ομοιογένεια. Όλα αυτά βέβαια εις γνώσην του Ολλανδικού διδύμου το οποίο έκανε υπομονή για κάποιες ξεχωριστές περιπτώσεις.
Δεν βοήθησε το πρόγραμμα
Αμέσως μετά την κλήρωση του πρωταθλήματος, είχαμε εκφράσει μια αισιόδοξη νότα από την άποψη ότι τα δύσκολα πρώτα παιχνίδια θα γίνουν με τον πήχη των απαιτήσεων σε χαμηλό σημείο. Αυτό βέβαια έχοντας ως δεδομένο ότι η δουλειά του Άντρε Πάους δεν θα έφερνε την Ανόρθωση σε ένα τόσο αξιόλογο αγωνιστικά σημείο για την περίοδο, στο οποίο θα μπορούσαμε να είχαμε σαφώς καλύτερη συγκομιδή με υποδυέστερους αντιπάλους. Με λίγα λόγια υπήρχε η άποψη ότι τυχόν απώλειες βαθμών δεν θα θεωρούνταν απαγορευτικές, έχοντας απέναντί μας τουλάχιστον τρεις ομάδες σε καλύτερο επίπεδο ετοιμότητας ένεκα των Ευρωπαϊκών υποχρεώσεων.
Τι μέλλει γενέσθαι
Ένας ρεαλιστικός στόχος είναι το κύπελλο, μέσω του οποίου η Ανόρθωση μπορεί να αποφύγει και τις πρώτες προκριματικές φάσεις του Europa League και τους κινδύνους που τις συνοδεύουν. Δια στόματος Φαν Λέουβεν, η Ανόρθωση αναμένεται να ξεδιπλώσει πλήρως τις αρετές της μετά τον Φεβρουάριο, γεγονός που συνεπάγεται ότι η ομάδα θα τερματίσει τις φετινές της υποχρεώσεις με το πόδι στο.. γκάζι.
Επειδή οι πράξεις μετρούν περισσότερο από τα λόγια, το ζεστό χειροκρότημα στα πέταλα του Δασακίου και του ΓΣΠ μετά τις ήττες από Ερμή και ΑΠΟΕΛ, μαρτυρούν ότι ο κόσμος αναγνωρίζει και εκτιμά το μακροπρόθεσμο πλάνο που έχει τεθεί. Θα επαναλάβω ότι τα αποτελέσματα πρέπει να έρθουν το συντομότερο δυνατόν διότι στο τέλος της ημέρας οι εντυπώσεις έρχονται και παρέρχονται και είναι τα τρίποντα που μένουν.
