Ο Τεντ Φαν Λέουβεν κερδίζει μέρα με τη μέρα πόντους στη συνείδηση του Ανορθωσιάτη και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο Ολλανδός διακρίνεται από επαγγελματισμό και σοβαρότητα από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Κύπρο. Για πρώτη φορά την μετά Τιμούρ εποχή βλέπουμε ένα μεταγραφικό σχεδιασμό με αρχή και τέλος, ένα μεταγραφικό σχεδιασμό που στόχο έχει ελπιδοφόρους νέους και όχι συνταξιούχους 35αρηδες. Τα παραδείγματα άλλωστε τα τελευταία χρόνια είναι πολλά (Τομάσεβιτς, Ιβάνκοφ, Γκάλαμαζ κλπ).
Με εξαίρεση το διαφαινόμενο ναυάγιο με Τονούτσι και την καθυστέρηση στην περίπτωση Εντέ, ο Ολλανδός έφερε στην Κύπρο τους πρώτους του στόχους με συνοπτικές διαδικασίες, έστω και καθυστερημένα, με τους Χόλγκερσον και Καμίνσκι να αποτελούν τρανά παραδείγματα (Ο Λέουβεν κινείτο για δύο κεντρικούς αμυντικούς με τον Χόλγερσον να κλείνει στο άψε – σβήσε).
Μέσα σε όλα αυτά, βλέπουμε την Ανόρθωση να συνεργάζεται με συλλόγους όπως η Μάιντζ, η Μπριζ και η Άντερλεχτ, για τον δανεισμό ποδοσφαιριστών που υπό κανονικές συνθήκες θα έρχονταν στην Κύπρο μόνο για.. διακοπές. Η απουσία διακρίσεων στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, δεν δίνει την ευκαιρία στην Ανόρθωση να αναπτύξει σχέσεις με ανώτερες ομάδες σε διοικητικό, οργανωτικό και ιατρικό επίπεδο, με αποτέλεσμα οι ερασιτεχνισμοί χειρισμοί των τελευταίων χρόνων σε μια πλειάδα θεμάτων, να αποτελούν τον κανόνα αντί την εξαίρεση.
