Δύσκολο να επιχειρήσει κάποιος να κάνει ατομική κριτική στους παίχτες μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι. Δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε ότι οι ποδοσφαιριστές μας εδώ και καιρό δείχνουν ότι δεν μπορούν, ενώ κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τη βελτίωση των αδυναμιών τους, οι οποίες απέναντι σε σαφώς ανώτερους αντιπάλους (ως σύνολο) τους εκθέτουν.
Μάθιου Βαλβέρδ: Έκανε μερικές σωτήριες αποκρούσεις ενώ δεν φέρει ευθύνη στα δυο γκολ που δεχτήκαμε. Ίσως στο δεύτερο μπορούσε να οργανώσει κάπως καλύτερα το μαρκάρισμα στην άμυνά του αλλά κάποια πράγματα θεωρούνται αυτονόητα (να μην μένουν 2-3 παίχτες αφύλακτοι στην περιοχή).
Πάολο Ζόρζε: Ήταν ο καλύτερος της αμυντικής τετράδας. Έδωσε αρκετές μάχες, ειδικά στον αέρα. Σε κάποια φάση έδειξε να έχει πρόβλημα τραυματισμού αλλά έσφιξε τα δόντια και τέλειωσε το παιχνίδι.
Βαλεντίνος Σιέλης: Φαίνεται ότι του λείπει η ψυχολογία. Δεν έκανε κάποιο τρομερό ατομικό λάθος, αλλά ολόκληρη η γραμμή δεν ήταν σε καλή μέρα. Ενδεχομένως στο αριστερό άκρο της άμυνας να έκανε καλύτερη δουλειά με αντίπαλο το Μοντέιρο.
Τζέισον Δημητρίου: Περνά περίοδο αγωνιστικής κάμψης. Δεν κάνει καλά παιχνίδια, πάει με το ρέμα αμυντικά ενώ δεν του βγαίνουν κάποια πράγματα επιθετικά. Προσπαθεί όσο μπορεί να βοηθήσει και επιθετικά την ομάδα, αλλά όπως είπαμε δεν είναι και στα καλύτερά του.
Αντρέας Αβραάμ: Έχουμε γράψει επανειλημμένα ότι δεν είναι αριστερό μπακ. Ειδικά απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους, εκτίθεται, αφού δείχνει να μην ξέρει καλά καλά τη θέση και πως να μαρκάρει. Επιθετικά αρκετές φορές προσπαθούσε να φύγει από αριστερά, αλλά ο Σιέλης επέλεξε πάσα προς τα δεξιά του.
Γρηγόρης Μάκος: Δεν μπορεί να παίζει μόνος στα χαφ. Οι αντίπαλοι τον προσπερνούν σαν σταματημένο ενώ πολλές φορές βρίσκεται εναντίον δύο. Χαρακτηριστική η φάση του 0-1, που επέστρεψε όταν μπήκε το γκολ. Αποτέλεσμα του ότι μένει αρκετές φορές εκτεθειμένος, νευριάζει εύκολα και δέχεται τη μια κίτρινη μετά την άλλη.
Μόσε Οχαγιόν: Δεν έκανε καλό παιχνίδι αφού δεν είχε τη συμπαράσταση ούτε του Μπεσέρα, ούτε του Μάκου. Κατάφερε να περάσει κάποιες μπαλιές, μέχρι εκεί. Υπήρχαν και χειρότεροι πάντως.
Λεάντρο Μπεσέρα: Επιθετικά δεν κατάφερε να προσφέρει σχεδόν τίποτα. Ανασταλτικά έκανε κάποιες κούρσες πάνω στους αντιπάλους, χωρίς ουσία. Δεν προσφέρει τα αναμενόμενα, ας του δώσουμε μια πίστωση χρόνου όμως.
Τόνι Κάλβο: Το καλύτερο που μπορούμε να πάρουμε από τον φετινό Κάλβο, είναι η σέντρα στο κεφάλι του Κολαούτι. Όταν όμως τοποθετείται στο αριστερό άκρο της επίθεσης, εξουδετερώνεται και αυτό το ατού. Θα μπορούσε να χριστεί σκόρερ σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις. Το δοκάρι ήταν μια πολύ καλή επινόηση, αλλά στάθηκε άτυχος.
Αντρέας Μακρής: Ο νεαρός δίνει ως συνήθως τα πάντα στο γήπεδο. Ίσως ο κ. Κωστένογλου διέγνωσε ότι έμεινε νωρίς από δυνάμεις και επέλεξε να τον αντικαταστήσει με το Σουσιάν.
Ρομπέρτο Κολαούτι: Άλλος ένας παίχτης μας που διανύει κακή περίοδο. Το «κόλπο» με την κεφαλιά που σκάει την μπάλα δεξιά ή αριστερά στα εξτρέμ το έχουν πλέον μάθει κι οι πέτρες. Μαρκαρίστηκε στενά από τα «θηρία» της ΑΕΛ κι οι συμπαίχτες του δεν το εκμεταλλεύτηκαν για να ελευθερωθούν. Δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις λίγες έστω φάσεις που του έτυχαν μέσα στα τετράγωνα.
ΑΛΛΑΓΕΣ:
Μπεν Σουσιάν: Προσπάθησε να δώσει πνοή και φρεσκάδα στο άκρο της επίθεσης, αλλά ούτε συμπαράσταση βρήκε, ούτε κατάφερε να ξεχωρίσει.
Χρίστος Μαραγκός: Ξανά στα γήπεδα μετά από έξι μήνες απουσίας. Έτρεξε, πίεσε αλλά το ζητούμενο εκείνη την ώρα ήταν να προσπαθήσουμε να ισοφαρίσουμε παρά να μη δεχτούμε και δεύτερο γκολ, κάτι που δεν αποφεύχθηκε.
Σότα Γκριγκαλασβίλι: Όταν μπήκε στο παιχνίδι, τα πάντα πλέον είχαν τελειώσει.
