Η μηχανή του χρόνου σήμερα γυρίζει 19 χρόνια πίσω και πιο συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1995 όπου η ομάδα μας φιλοξενήθηκε στο «αφιλόξενο» Παραλίμνι. Μια εποχή που η Ανόρθωση έφθανε στην πηγή αλλά δεν έπινε νερό. Από την μια η έλλειψη εμπειρίας και από την άλλη τα κέντρα λήψης αποφάσεων άφηναν την ομάδα μας για χρόνια μακριά από τίτλο. Συνοπτικά χάσαμε τρία πρωταθλήματα στον «πόντο» και ένα τελικό κυπέλλου στην παράταση.
Η Ε.Ν.Π ήταν μια άκρως επικίνδυνη ομάδα και το έδειχνε στις μεταξύ μας αναμετρήσεις καθώς εκεί στο Παραλίμνι το 1992 είχαμε υποπέσει σε οδυνηρή ισοπαλία 2-2 λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος, ενώ το 1994 πετάξαμε δυο υπέρ-πολύτιμους βαθμούς για τον τίτλο μένοντας στο άγονο 0-0…
Μπορεί να είχαμε αλλαγή διαιτητών και να ήταν ξένοι άλλα όχι στόχων, καθώς η Ανόρθωση είχε ένα και μοναδικό στόχο την κατάκτηση της νίκης για να εκμεταλλευτεί ενδεχόμενο στραβοπάτημα της Ομόνοιας στο ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ.
Έτσι λοιπόν η ομάδα μας υπό τις οδηγίες του Ανδρέα Μουσκάλλη και αγωνιζόμενη με 10 παίκτες από το 51’ λόγω αποβολής του Τσαγκάρη κατάφερε να δραπετεύσει από το Παραλίμνι με νίκη με σκορ 0-1. Το νικητήριο γκολ σημείωσε ένας πρώην Παραλιμνίτης, ο Σέρβος Σέρπολιουμπ Νίκολιτς.
Η νίκη αυτή ήταν η πρώτη στην σειρά από τις εφτά σερί που πραγματοποιήσαμε εκτός έδρας στο Παραλίμνι.
