Η δύναμη της Ανόρθωσης φέτος, είναι η επιθετική υπεροπλία, τόσο σε ποσότητα αλλά κυρίως σε ποιότητα. Στην αρχή της χρονιάς, με τραυματία τον Λαβόρδε, Οκκάς και Κάλβο τράβηξαν το κουπί στα άκρα της επίθεσης, ενώ με την επιστροφή Λαβόρδε η ομάδα άρχισε να βγάζει φωτιές μπροστά. Στερηθήκαμε και τον Ιτζάγκι για τρεις αγώνες λόγω της κόκκινης στον αγώνα με το Παραλίμνι, αλλά τώρα διεκδικεί φανέλα βασικού με τις εμφανίσεις του, ενώ επέστρεψε με αρκετή όρεξη από τον τραυματισμό του και ο Ρονκάτο. Η ομάδα έχει αρκετές λύσεις για τις τρεις θέσεις της επίθεσης, κάτι που δημιουργεί ευχάριστο πονοκέφαλο στον προπονητή της ομάδας.
Να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ακόμη και ο Ζούλα, που παρόλο που δεν θα πάρει αρκετό χρόνο με βάση τους ποδοσφαιριστές που έχουμε, έδειξε στον αγώνα Κυπέλλου με τον Ονήσιλο ότι όποτε χρειαστεί, θα δώσει ότι μπορεί για την ομάδα. Για να κάνεις πρωταθλητισμό, χρειάζεσαι και καλό πάγκο, και ιδιαίτερα επιθετικά, η Ανόρθωση έχει ίσως τον πιο ποιοτικό πάγκο τα τελευταία χρόνια. Για τον σημερινό αγώνα με την Σαλαμίνα, Λαβόρδε, Ρέζεκ και Ιτζάγκι είναι οι τρεις επικρατέστεροι για να βρίσκονται στην βασική εντεκάδα, αλλά σκεφτείτε ότι στον πάγκο θα βρίσκονται οι Κάλβο, Ρονκάτο, Οκκάς και Ζούλα…
