Εν μέσω αποχωρήσεων και πάμπολων εξωαγωνιστικών ζητημάτων, ο αγώνας κυπέλλου της Τετάρτης, ανάγεται σε τελικό για τη φετινή χρονιά. Με την αστάθεια να αποτελεί κύριο γνώρισμα των εμφανίσεών μας στο θεσμό του πρωταθλήματος, η διάκριση μπορεί να έρθει μόνο από το θεσμό του κυπέλλου επομένως αν δεν θέλουμε να πούμε πρόωρο αντίο σε άλλη μια χρονιά, οφείλουμε να πάρουμε την πρόκριση.
Όλα αυτά απέναντι σε μια ΑΕΚ η οποία διανύει και αυτή τα δικά της δεινά, με την μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου να αποδυναμώνει, παρά να ενδυναμώνει την προσεχή μας αντίπαλο. Στον πρώτο μεταξύ μας αγώνα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», φάνηκε ότι είχαμε απέναντί μας την πιο αδύνατη ΑΕΚ των τελευταίων ετών και μόνο από δυστοκία και φάλτσα διαιτητικά σφυρίγματα δεν πήραμε προβάδισμα πρόκρισης.
Ως προς το αγωνιστικό κομμάτι, η εντεκάδα του πρώτου παιχνίδιου δεν αναμένεται να έχει διαφοροποιήσεις πλην της υποχρεωτικής απουσίας του Καταλά λόγω κόκκινης κάρτας, με επικρατέστερο σενάριο την μετατόπιση του Μέρτακα στο κέντρο της άμυνας και την επιστροφή του Λόπεζ στο δεξί άκρο. Το πρόβλημα τραυματισμού του Σκοπελίτη στον αγώνα με την ΑΕΛ δεν φαίνεται ικανό να τον κρατήσει εκτός, κάτι που δεν μπορεί να λεχθεί τη δεδομένη στιγμή για τον Πιντάδο ο οποίος είναι αμφίβολος.
Με δεδομένες τις ανακατατάξεις στην άμυνα των μεθαυριανών γηπεδούχων, αισιοδοξούμε ότι εύκολα-δύσκολα θα πετύχουμε (τουλάχιστον) ένα γκολ οπότε το σημαντικό είναι η υπομονή και η διαχείριση των δεδομένων που θα διαμορφωθούν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Για παράδειγμα το να δεχθούμε ένα γκολ δεν αλλάζει καθόλου τον πρώτιστο στόχο που δεν είναι άλλος από το να βρούμε δίκτυα, ούτε το να μείνουμε άσφαιροι στην ανάπαυλα είναι καταστροφικό. Το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα μας δίνει όχι μόνο το δικαίωμα να διεκδικήσουμε την πρόκριση, αλλά αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για τους αντιπάλους μας μιας και τυχόν γκολ που θα σημειώσουμε θα μετρούν ως διπλά σε περίπτωση ισοπαλίας.
