Τραγική ήταν η αμυντική μας γραμμή για ακόμα ένα παιχνίδι. Γνωρίζαμε και κατανοούσαμε τα προβλήματα, ωστόσο δεν περιμέναμε το μέγεθος της τραγωδίας που θα βλέπαμε.
Αν διασώζεται κάποιος από την πεντάδα που έπαιξε πίσω, αυτός είναι ο Ζόρζε που όντως προσπάθησε.
Όχι απλά αυστηρή, αλλά άδικη η κάρτα στο Σιέλη, ωστόσο δεν μπορείς να δέχεσαι τόσο εύκολα κάρτες. Ειδικά με ένα διαιτητή που γνωρίζεις καλά, αφού και πέρσι, στο Αντώνης Παπαδόπουλος σε έβγαλε… νοκ άουτ και πάλι κόντρα στην ΑΕΛ με δυο κίτρινες σε λίγα λεπτά.
Ο Αβραάμ που τον αντικατέστησε ήταν απελπιστικός. Είναι για να διερωτάσαι αν ο Λαΐφης που πλήρωσε το μάρμαρο του αποκλεισμού από την Γκέφλε θα ήταν χειρότερος!
Ο Σάβο Παβίσεβιτς μπορεί να παίζει ως δεξί μπακ με την εθνική του που αμύνεται πολυπρόσωπα, αλλά όχι στην Ανόρθωση που έχει ένα κόφτη μπροστά στην άμυνα και εξτρέμ χωρίς επιστροφές. Δεν τον έφταναν τα άλλα, έβαλε και το αυτογκόλ που άνοιξε το δρόμο της ΑΕΛ για τη νίκη.
Ο Γκάλαμαζ εκτέθηκε και πάλι ανεπανόρθωτα. Είναι ένα πράγμα να είναι αργός και άλλο να κάνεις τραγικά για την υποτιθέμενη εμπειρία σου λάθη, όντας τελευταίος παίχτης.
Ναι μεν κύριε Κόστα αυτούς έχουμε, αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να τους βοηθούμε με τον τρόπο παιχνιδιού μας, παρά να τους εκθέτουμε περισσότερο…
