Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι αναμετρήσεις της Ανόρθωσης με τον Απόλλωνα να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτές της δεκαετίας του 1990 που πραγματικά έκοβαν την ανάσα, αλλά για τον κόσμο και δη τους οργανωμένους στο πέταλο, τα ματς αυτά παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο και δεν κουράζονται να δημιουργούν ιδανικές υποδοχές στους αντιπάλους μας.
Τον Ιανουάριο του 2008 η ομάδα μας προερχόταν από μεγάλο διπλό απέναντι στον ΑΠΟΕΛ στο Γ.Σ.Π και έτσι η υποδοχή αν και Γεννάρης είχε το στυλ της πρώιμης φιέστας.
Τι κι αν ήταν κύπελλο και μάλιστα μόλις στο β’ γύρο; Στις 21 Ιανουαρίου 2009 για το πρώτο από τα δύο παιγνίδια, το πέταλο επεφύλαξε θεαματική υποδοχή στον Κετσπάγια κα τους ποδοσφαιριστές του.
Υποδοχή με το ανάλογο μήνυμα, κυρίως λόγω και των διαδραματιζομένων γύρω από το οικοδόμημα της Ανόρθωσης είχαμε ένα μήνα αργότερα στο ματς του πρωταθλήματος.
Μπορεί το τέλος να μην είχε happy end έφταιγε και το γεγονός ότι κάλυπτα και εγώ τον Οκκά στον πρώτο ημιτελικό. Μάιος 2011
Τα λόγια περιττεύουν, απλά το τέλος του παιχνιδιού μας βρήκε νικητές με 2-0. Δεκέμβριος 2011
Νίκη πέρσι με τον Απόλλωνα θα έστελλε την διαφορά στους 8 βαθμούς από τον δεύτερο, ωστόσο κόντρα σε θεούς και δαίμονες η ομάδα μας δεν τα κατάφερε. Οι ΜΑΧΗΤΕC όμως ήταν εκεί και έδωσαν το έναυσμα για την νίκη.
