Στο επίσημο ντεμπούτο του Ζόρζε Κόστα στον κυανόλευκο πάγκο, όλα εξελίχθηκαν στη βάση του πιο αισιόδοξου σεναρίου. Ο Πορτογάλος ευτύχησε να του πάνε όλα δεξιά, παίρνοντας ακριβώς αυτό που ήθελε: και δεν ήταν μόνο η νίκη!
Ο νέος μας προπονητής, εκ των πραγμάτων ξεκίνησε με ρίσκο. Γκάλαμαζ τιμωρημένος, Παβισεβιτς τραυματίας, Ζόρζε… σιωπηρά τραυματίας – αφού δεν είχε βγει προς τα έξω – και αναγκαστικά ξεκίνησε το παιχνίδι με δυο κατά συνθήκην κεντρικά μπακ. Αριστερά στην άμυνα ένας εξτρέμ και δεξιά ένας ποδοσφαιριστής που προήλθε από μακροχρόνιο τραυματισμό. Η συνταγή της… αποτυχίας θα έλεγε κάποιος!
Και όμως, ο Ζόρζε Κόστα κατάφερε να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του, να τους μεταδώσει πάθος και θέληση για τη νίκη, στοιχεία που ήταν εμφανή από το πρώτο κιόλας λεπτό της αναμέτρησης. Χαρακτηριστικό ότι μόλις στο 4ο λεπτό φτιάξαμε την πρώτη μεγάλη μας ευκαιρία.
Στα μάτια των παιχτών και του κόσμου, ο κ. Κόστα ρίσκαρε εξ ανάγκης και βγήκε κερδισμένος. Στοιχείο πολύ σημαντικό για ένα προπονητή αφού, την επόμενη φορά που θα ρισκάρει, θα έχει την καλή μαρτυρία του πετυχημένου παρελθόντος. Έπειτα, οι ποδοσφαιριστές θα αισθάνονται εμπιστοσύνη για τις επιλογές του και δεν θα τους φοβίζουν εκπλήξεις. Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και επί Τιμούρ Κετσπάγια, με τα περίφημα πετυχημένα «πειράματα» του Τιμούρ, ακόμη και στο κατώφλι των ομίλων!
Σημαντικότατο ότι πήρε τον αέρα της Ομόνοιας στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Κακά τα ψέματα, ζήσαμε αρκετούς εφιάλτες τα τελευταία χρόνια με τους πράσινους ως αντιπάλους, ιδιαίτερα εντός έδρας. Όπως έκανε άριστο ποδαρικό ο Στάνιμιρ Στόιλοφ τότε με το ΑΠΟΕΛ εντός έδρας, εξασφαλίζοντας για αρκετό διάστημα «ασυλία» στα μάτια των οπαδών μας, το ίδιο κατάφερε και ψες ο Πορτογάλος. Κέρδισες την Ομόνοια με το καλημέρα; Είσαι… θεός!
Το πιο σημαντικό βέβαια που κέρδισε ο Ζόρζε Κόστα, δεν είναι ούτε το τρίποντο, ούτε η Ομόνοια – που δεν έδειξε άλλωστε και κάτι σπουδαίο – ούτε η εκτίμηση του κόσμου ή των παιχτών. Είναι ο χρόνος! Αυτό ήθελε και αυτό πήρε το νέο αφεντικό στο Αντώνης Παπαδοπουλος. Πλέον, σκόρπισε τα μαύρα σύγνεφα που πλανιόνταν πάνω από το «ΠΑΠ» για τουλάχιστον 15 μέρες. Χωρίς γκρίνιες και μουρμουρητά, με αέρα αισιοδοξίας και με τους παίχτες να κερδίζουν κάτι από την χαμένη τους αυτοπεποίθηση, ο τεχνικός μας μπορεί να δουλέψει απερίσπαστος, με ήσυχο το κεφάλι.
Προφανώς η Ανόρθωσις έχει αρκετό δρόμο ακόμα να διανύσει, μέχρι που να φτάσει στο σημείο που τη θέλει ο προπονητής της, αλλά κι εμείς. Το ευτύχημα, είναι ότι υπάρχουν τώρα δυο βδομάδες ευχάριστης διακοπής, κατά τις οποίες τα συναισθήματα θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτά που μας διακατείχαν στο κενό που μεσολάβησε από την Γκέφλε μέχρι σήμερα.
Ο κόσμος είναι ακόμα βαθιά πληγωμένος από όλα όσα έχουν γίνει, αλλά είναι διατεθειμένος να δώσει στο Ζόρζε Κόστα την ευκαιρία που δικαιούται για να δουλέψει. Άλλωστε, αυτός δεν μας φταίει σε τίποτα…
