Λίγο-πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια, σε κάθε έναρξη πρωταθλήματος, τα ίδια έχουμε: Ένα προπονητή που πλήρωσε το μάρμαρο του αποκλεισμού ή είναι υπ’ ατμόν στην καλύτερη μαζί με τον τερματοφύλακα (Μίντεντορπ-Σούπιτς, Στόιλοφ-Ιβάνκοφ, Λεύι-Μπλάζιτς, Κασσιανός-Μάστρου). Μοναδική εξαίρεση ο Γκιγιέρμο Όγιος. Το ρόστερ είναι σχεδόν πάντα ημιτελές, ψαχνόμαστε μέχρι την τελευταία ημέρα να βρούμε ποδοσφαιριστές απ’ τα αζήτητα – ενίοτε κάνουμε και καμιά υπέρβαση που πληρώνουμε αδρά – ενώ παρακαλούμε κάμποσους απ’ τους υφιστάμενους να μας αδειάζουν τη γωνιά. Όταν δε είμαστε τσαμπουκάδες, τους διώχνουμε κιόλας, αφήνοντας τα σπασμένα για τους επόμενους.
Απ’ όλα τα άσχημα ξεκινήματα ωστόσο, φέτος ζούμε το χειρότερο. Λιγότερο από μια βδομάδα απομένει για την έναρξη της περιόδου και το ρόστερ έχει περισσότερες τρύπες κι από ελβετικό τυρί! Τερματοφύλακας μας έχει απομείνει ένας όλος κι όλος, κι αυτός κάνει περισσότερα παιχνίδια τραυματίας παρά βασικός. Τρεις κεντρικοί αμυντικοί που μαζί μπορεί να κάνουν ένα ολοκληρωμένο, ενώ για τα άκρα της άμυνας μάλλον θα… κλωνοποιηθεί ο Άντιτς μέχρι να ετοιμαστούν Σιέλης και Δημητρίου.
Στη μεσαία γραμμή αν εκφράσουμε επιθυμία για το 8άρι που εμφανώς λείπει, μάλλον θα χαρακτηριστεί ως πολυτέλεια. Ούτε βγαίνει η χρονιά μόνο με τον Γκαρσία μπροστά στα χαφ, αφού Μαρσίνιο και Γκρικαλασβίλι προφανώς δεν υπολογίζονται. Στα άκρα, ο Σουσιάν δεν έδειξε σχεδόν τίποτα στα φιλικά παιχνίδια – ας πούμε ότι θα είμαστε υπομονετικοί για την περίπτωσή του – ενώ ο Φοφανά είναι απλά ένας φιλότιμος ποδοσφαιριστής, μέχρι εκεί. Τώρα, τι ακριβώς περιμένουμε να κάνει ο Κάλβο φέτος που δεν το έκανε πέρσι, ερχόμενος με πολύ μικρότερο συμβόλαιο και όντας απροπόνητος κανά μήνα… ένας Θεός το ξέρει!
Για την κορυφή της επίθεσης, το καλύτερο που έχουμε να ελπίζουμε είναι πέραν του Κολαούτι, να δοθεί καμιά ευκαιρία και στο νεαρό Μακρή, άντε να μας ξελασπώσει κι ο Οκκάς σε κάποια παιχνίδια, διότι για άλλο ποδοσφαιριστή, δεν το βλέπουμε να γίνεται κίνηση…
Με τα όσα ζούμε και βλέπουμε, είναι αντιληπτό ότι οι προσδοκίες για φέτος δεν είναι πολλές. Τουλάχιστον, να βλέπαμε να γινόταν μια προεργασία για την επόμενη χρονιά, με κινήσεις που έχουν προοπτική. Δυστυχώς όμως, για την ώρα, ούτε αυτό το βλέπουμε. Το αντίθετο μάλιστα. Για να δούμε μέχρι το τέλος της βδομάδας τι… ψαριά θα πιάσουμε.
