Μάχες με φουρτουνιασμένα κύματα δίνουν οι περισσότερες ομάδες του τόπου και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αντίθετα, η κατάσταση συντονίζεται πλήρως με τις οικονομικές συνθήκες στον τόπο και την αβεβαιότητα που επικρατεί.
Ο πρωταθλητής ΑΠΟΕΛ παρότι φαινομενικά έχει τα πιο υγιή οικονομικά, εν τούτοις δεν μπορεί να βρει διοίκηση, ενώ ο εμφύλιος ανάμεσα στους μεγαλομετόχους του καλά κρατεί. Ο προπονητής θα έχει να αντιμετωπίσει πέραν των άλλων προβλημάτων και το φάντασμα Γιοβάνοβιτς, ο οποίος φεύγοντας άφησε πίσω μια πληθώρα ποδοσφαιριστών που μπορεί να πήραν τον τίτλο, αλλά όλοι παραδέχονται πως δεν τον άξιζαν, αφού ποιοτικά υστερούν αρκετά. Χαρακτηρίζεται ως η χειρότερη φουρνιά επί του Σέρβου κόουτς.
Στην Ομόνοια τα πράγματα είναι καλύτερα από άποψη προπονητή και δυναμικού, αλλά το οικονομικό αποτελεί τεράστιο βραχνά. Μπορεί με χίλια ζόρια να πέρασαν τα κριτήρια του Μαρτίου, κάτι που αναμένεται να γίνει και τον Ιούνιο εάν μεταγραφεί ο Χριστοφή. Ωστόσο, η προείσπραξη μεγάλων ποσών φέτος – ακόμα και για τα διαρκείας της νέας περιόδου(!) – έχει απλά μεταθέσει το πρόβλημα μερικές βδομάδες ή έστω μήνες.
Το σοκ αποκλεισμού από την Ευρώπη ήταν μεγάλο για την ΑΕΚ, η οποία ταλανίζεται τόσο από διοικητικά προβλήματα, όσο και από προβλήματα στον προγραμματισμό. Ο Μπεν Σιμόν έφυγε, ενώ αρκετοί ποδοσφαιριστές αποχαιρετούν την ομάδα της Λάρνακας, μερικοί εξ αυτών έχοντας και συμβόλαιο για τη νέα περίοδο.
Στις ομάδες της Λεμεσού υπάρχει έντονος προβληματισμός. Στον κυπελλούχο δεν ξέρουν κατά πόσο θα κρατήσουν τον προπονητή και τον κορμό που κατέκτησε το κύπελλο με δόση τύχης ως προς τις κληρώσεις – τουλάχιστον στην πορεία για τον τελικό – ή αν θα αυξήσουν το μπάτζετ για να κτυπήσουν ρέστα στα play off για το Europa League. Αντίθετα, στην ΑΕΛ αναμένεται αναδιάρθρωση του ρόστερ, τα ερείσματα του Ζόρζε Κόστα στον κόσμο έχουν χαθεί, ενώ ο Σοφοκλέους έχει πληγεί από το κούρεμα στις τράπεζες.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς, ότι το ενάμισι ή δυο εκατομμύρια μισθολόγιο δεν είναι μη ρεαλιστική προσέγγιση, φτάνει να πείσουμε τους ποδοσφαιριστές μας να αποδεχτούν μειώσεις ή να μας αποχαιρετίσουν. Όλες οι ομάδες θα έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσουν, ακόμα και ο ΑΠΟΕΛ που για πολλούς αποτελεί – αδικαιολόγητα – φόβητρο, αφού θα πρέπει να συντηρήσει ένα ψηλό προϋπολογισμό δίχως ουσιαστικά έσοδα.
Το μεγάλο ζήτημα δεν είναι το ύψος του μπάτζετ. Το θέμα είναι η διαχείριση των χρημάτων αυτών. Το 2011 επί Κίκη Κωνσταντίνου κάναμε ίσως το μεγαλύτερο άνοιγμα, καταχρεώσαμε το Σωματείο και καταλήξαμε στη Ραποντίσκι. Φέτος, με αισθητά μειωμένο προϋπολογισμό, με τις οφειλές του πρόσφατου παρελθόντος να μας καταδιώκουν και παρά τα πολλά και σοβαρά λάθη που έγιναν, διεκδικούσαμε με αξιώσεις τον τίτλο.
Να παραμείνουμε λοιπόν προσγειωμένοι, προσηλωμένοι στους οικονομικούς στόχους που θέσαμε, αλλά να μη ρίξουμε τον αγωνιστικό πήχη. Η Ανόρθωσις είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί, να στοχεύει πάντα όσο πιο ψηλά μπορεί και εξ ορισμού να διεκδικεί τους τίτλους. Να μην περάσει μήνυμα ηττοπάθειας, διότι οι συνέπειες θα είναι χειρότερες. Πρέπει όμως να γίνουν βαθιές τομές για να διεκδικήσουμε πράγματι με αξιώσεις τον τίτλο αλλά και να πετύχουμε την οικονομική εξυγίανση. Είναι αναγκαίο να επανέλθει η εμπιστοσύνη του κόσμου στο γαλανόλευκο οικοδόμημα, κάτι που έχει χαθεί για καλά. Ο κόσμος πρέπει να πιστέψει και πάλι. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Ψάχνουμε για το τέλος της περιόδου ξηρασίας κι όχι να την παρατείνουμε!
