Πάνε κιόλας 17 χρόνια από την ημέρα που η Ανόρθωση από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, ύψωσε το ανάστημα της μέσα στο καμίνι του Αβνί Ακέρ και έπαιρνε μια παλικαρίσια και λεβέντικη πρόκριση, πατάσσοντας στο καναβάτσο τους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές της Τραπζονσπορ και εχθρικά φανατισμένο τούρκικο κοινό.
Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή, η ομάδα μας στο πρώτο προκριματικό γύρο, είχε κληρωθεί να αντιμετωπίσει τη Δυναμό Μινσκ, με τον νικητή της αναμέτρησης να καλείται να αντιμετωπίσει την πανίσχυρη δευτεραθλήτρια Τουρκίας.
Στα παιχνίδια με τη Δυναμό, αν και η Ανόρθωση δυσκολεύτηκε κατάφερε να πάρει την πρόκριση. Το παιχνίδι στο Μινσκ, έληξε ισόπαλο 1-1 με τον Φρούσο να πετυχαίνει το τέρμα της ομάδας και παράλληλα να τραυματίζεται. Στον επαναληπτικό, η Ανόρθωση έκανε τα αυτονόητα, κράτησε το μηδέν στην άμυνα και κατάφερε με μια στημένη φάση με γυριστό σουτ του Σαμάρα να σκοράρει σφραγίζοντας την πρόκριση.
Οι πρώτες προκλήσεις
Πλέον η ώρα που σκεφτόντουσαν όλοι στο άκουσμα της κλήρωσης είχε φθάσει. Η Ανόρθωση του Τιμούρ Κετσπάγια, της Αμμοχώστου με το πολύ μικρό μπάτζετ, απέναντι στην Τραμπζονσπορ, των εκατομμυρίων, της αλαζονείας, του Τούρκου κατακτητή.
Το ζευγάρι είχε φαβορί και αυτό δεν ήταν η Ανόρθωση. Με την αλαζονεία των Τούρκων να κτυπάει «κόκκινο» και τις εμπρηστικές δηλώσεις να είναι επί καθημερινής βάσης. Δεν συζητούσαν τη νίκη, αλλά το μέγεθος της νίκης επιθυμώντας να διασύρουν την Ανόρθωση. Μέχρι και από το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμβου ζήτησαν να έρθουν. Κούνια που τους κούναγε…
Το παιχνίδι αναπόφευκτα είχε πάρει εθνικό χαρακτήρα. Οπαδοί από όλες τις ομάδες, ήταν στο πλευρό της Ανόρθωσης. Ήταν η πρώτη και ίσως η τελευταία φόρα μέχρι σήμερα, που όλος ο ελληνισμός της Κύπρου ήταν ενωμένος.
Σε ένα κατάμεστο Γ.Σ.Π, η Ανόρθωση θα πετύχει αυτό που πριν το παιχνίδι έμοιαζε όνειρο. Να πάρει μια νίκη που θα της επιτρέπει να ελπίζει. Με γκολ των Νικολάου, Φρούσου και Τσιταϊσβίλι, η Ανόρθωση αν και ισοφαρίστηκε προσωρινά από τον Φατίχ Τεκκέ, πήρε μια δίκαιη και πανάξια νίκη με 3-1. Το όνομα της Ανόρθωσης έπαιζε παντού, ο κόσμος ήταν γεμάτος περηφάνια και πλέον όλοι περίμεναν τον επαναληπτικό.
Προκλήσεις με το καλημέρα
Ο ταμπλάς που βρήκε τους Τούρκους ήταν τεράστιος. Έβλεπαν την πρόκριση να διακυβεύεται και τα εκατομμύρια να χάνονται. Μη έχοντας άλλη επιλογή, επιστράτευσαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο.
Τις διαθέσεις τους για ψυχολογικό πόλεμο τις έδειξαν από νωρίς. Η ομάδα φθάνει στην Τραπεζούντα, με τα κανάλια να περιμένουν την αποστολή. Εκεί οι Τούρκοι αναγκάζουν όλα τα μέλη της αποστολής, να βγάλουν παπούτσια και κάλτσες για τον εξονυχιστικό έλεγχο υπό τη συνοδεία ανιχνευτικών σκυλλιών . Ήθελαν με κάθε τρόπο να ξεφτιλίσουν την αποστολή της Ανόρθωσης και πίστευαν πως τα κατάφεραν.
Στο αεροδρόμιο εκεί υπάλληλοι αλλά και αστυνομικοί, θα προχωρήσουν σε χειρονομίες απλά και μόνο για να εκνευρίσουν. Όλοι στην Ανόρθωση όμως είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα, απαντήσεις θα έδιναν μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών. Έξω από το αεροδρόμιο, είχαν μαζευτεί μέχρι και γκρίζοι λύκοι και γιούχαραν ανελέητα την αποστολή.
Αποκορύφωμα όλων, ήταν το γεγονός πως δεν χορηγήθηκε στην ομάδα πούλμαν για να χωρέσει τα μέλη της αποστολής. Ως εκ τούτου στοιβάχτηκαν σαν σαρδέλες μέχρι να καταλύσουν στο ξενοδοχείο.
Τα ίδια και στο ξενοδοχείο
Στο ξενοδοχείο η εικόνα που ακολούθησε ήταν πανομοιότυπη. Αρκετοί Τούρκοι περίμεναν την αποστολή της Ανόρθωσης, για να την υποδεχθεί…όχι με τριαντάφυλλα και κρίνους αλλά με βρισιές και απειλές. Μέχρι και φτύσιμο, απλά για να τους μειώσουν και να τους τη σπάσουν.
Στην προπόνηση η κατάσταση χειροτερεύει, δημοσιογράφοι και οπαδοί που συνόδευαν την αποστολή είχαν προπηλακιστεί. Ενώ το βράδυ σε νυχτερινό κέντρο όπου υπήρχαν Κύπριοι, θα πέσει πιστολίδι, ευτυχώς στο κενό.
Το κλίμα ήταν εχθρικό, η κατάσταση πολεμική, ωστόσο ο Κετσπάγια είχε προετοιμάσει κατάλληλα τους ποδοσφαιριστές του. Ήταν όλοι μονιασμένοι και είχαν ένα στόχο και σκοπό, να πάρουν την πρόκριση και να τη φέρουν στην Κύπρο.
Τα call-girls στους διαιτητές
Αθέμιτων μέσων συνέχεια για τους Τούρκους, οι οποίοι είχαν στοχεύσει ακόμη και τους διαιτητές. Την ημέρα της αναμέτρησης, ο Φιλελεύθερος με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ αναφέρει πως η διοίκηση της Τραπζονσπορ, έστειλε καλλίγραμμες συνοδούς πολυτελείας στα δωμάτια των διαιτητών προκειμένου να τους ψυχαγωγήσουν. Η επίσημη Ανόρθωση θα προχωρήσει σε καταγγελίας στα αρμόδια σώματα της ΟΥΕΦΑ και θα κάνει το παν, ούτως ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα της.
Φτιαγμένη από σίδηρο
Το κλίμα εχθρικό, το γήπεδο κατάμεστο και οι Τούρκοι περίμεναν η πίεση που θα ασκούσαν να λιώσει την Ανόρθωση. Ούτε στο πιο χειρότερο τους εφιάλτη, περίμεναν αυτό που αντίκρισαν.
Μια Ανόρθωση συγκεντρωμένη, που δεν ένοιωσε λεπτό την πίεση που της ασκούσαν. Με ποδοσφαιριστές έτοιμους να πεθάνουν στο γήπεδο, για να πάρουν την πρόκριση. Για το όνομα της Αμμοχώστου, για την Ανόρθωση της Κύπρου.
Η Ανόρθωση για 40 λεπτά θα καταφέρει να κρατήσει με ευκολία το 0-0, ωστόσο μια στιγμή αδράνειας αλλά και επίδειξης ποιότητας και τεχνικής από τους Τούρκους Καραντενίζ και Τεκκέ, ήταν αρκετή για να βάλουν τους «βυσσινί» μπροστά στο σκορ και να δώσουν άλλο αέρα στο παιχνίδι. Το ημίχρονο θα λήξει, με την ομάδα να είναι πίσω στο σκορ 1-0.
Η πίεση που άσκησαν οι Τούρκοι ήταν αφόρητη, με την Ανόρθωση να κρατά με νύχια και με δόντια την πρόκριση. Τα πράματα δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο, όταν στο 70’ ο Κατσαβάκης θα αντικρίσει τη δεύτερη κίτρινη κάρτα και θα αποβληθεί. Πλέον η Ανόρθωση με 10, καλείτο για 20 και βάλε λεπτά, να κρατήσει, να μείνει ζωντανή και να γράψει ιστορία. Δεν υπήρχαν ούτε συστήματα ούτε τακτικές, υπήρχε μόνο η ψυχή, η αυταπάρνηση και η θέληση των ποδοσφαιριστών για να μπουν για πάντα στο πάνθεο της ιστορίας και να γράψουν το όνομα τους με ολόχρυσα γράμματα.
Δραματικό φινάλε
Το φινάλε του παιχνιδιού δραματικό, από την καρατιά του Ξενίδη που οριζοντιώθηκε για να διώξει την μπάλα που κατευθυνόταν στο τέρμα, μέχρι τη χαμένη αντεπίθεση της Ανόρθωσης στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης.
Ωστόσο η διαδρομή μέχρι το παράδεισο, περιλάμβανε και μια στάση στην κόλαση για ένα δευτερόλεπτο. Το μελέ στην περιοχή μας, με τον Σιμκόβιακ να βρίσκει τον Τεκκέ και αυτός τον Γκογκντενιζ που με κεφαλιά στέλνει την μπάλα στα ανυπεράσπιστα δίχτυα της Ανόρθωσης. Έτοιμος να πανηγυρίσει ο Τούρκος, βουρκωμένοι και γεμάτοι δάκρυα εμείς. Κι όμως το γκολ ήταν offside, ο Αυστριακός διαιτητής είχε σηκώσει το σημαιάκι και ακύρωσε το γκολ. Ναι ήταν offside, δεν υπήρχε γκολ, ποτέ δεν μπήκε γκολ ήταν offside! Το παιχνίδι τελείωσε, η Ανόρθωση πέταξε έξω την πολυδιαφημισμένη Τούρκικη ομάδα, βγαίνοντας ζωντανή από το καμίνι και την εικονική κόλαση που έφτιαξαν οι Τούρκοι.
Η αποθέωση
Το τι έγινε μετά, δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια. Όλη η Κύπρος γιόρταζε, η Ανόρθωση έβγαλε στους δρόμους την ελεύθερη Κύπρο για να γιορτάσει την πρόκριση της.
Η αποστολή με τους θριαμβευτές θα επέστρεφε μέσω Συρίας, αρχικά στις 3 τα ξημερώματα, ωστόσο υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση. Ο κόσμος παρά το προχωρημένο της ώρας, δεν έλεγε να κοπάσει τους πανηγυρισμούς του. Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο αεροδρόμιο, για την υποδοχή του στρατηγού Κετσπάγια και των παλληκαριών του.
Τι κι αν η αποστολή έγινε 6 παρά να βγει, ο κόσμος όσο περνούσε η ώρα αυξανόταν. Πέρα από τις 6000 κόσμου ήταν εκεί, απλά για να αποθεώσουν και να ευχαριστήσουν την Ανόρθωση. Για τις στιγμές περηφάνιας που χάρισε σε όλη την Κύπρο. Η Ανόρθωση εκπροσωπούσε την Κύπρο και την εκπροσώπησε πανάξια, την τίμησε και ήταν η ώρα να την τιμήσουν!
